عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
عیسی لب و آفتاب روئی پسرا
عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم
عيبي نباشد از تو که بر ما جفا رود مجنون از آستانه ي ليلي کجا رود؟
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عقل یکدل شده با عشق فقط می‌ترسم
عشق یعنی سوز نی اه شبان
عاشقان، هر چند مشتاق جمال دلبرند
