مشاعره مشاعره با حرف پ

[m.sina]

پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور

خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

( حافظ )

پیوند غمت گسستنی نیست
صید تو ز قید رستنی نیست

پیمانه شکسته ایم و خم نیز
این توبه دگر شکستنی نیست

نشاط اصفهانی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

پیوند غمت گسستنی نیست
صید تو ز قید رستنی نیست

پیمانه شکسته ایم و خم نیز
این توبه دگر شکستنی نیست

نشاط اصفهانی

پا کشیدن مشکل است از خاک دامنگیر عشق
هر که را چون سرو اینجا پای در گل ماندماند

 

[m.sina]

پا کشیدن مشکل است از خاک دامنگیر عشق
هر که را چون سرو اینجا پای در گل ماندماند

پری گر وا کنم، پروانهٔ شمع تو خواهم شد
سمندر ساز آتشخانهٔ شمع تو خواهم شد

شبی پروانه سان گرد سرت گشتم، چه دانستم
که برگرد جهان افسانهٔ شمع تو خواهم شد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمری است در هوای تو می‌سوزم و خوشم

 

[m.sina]

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمری است در هوای تو می‌سوزم و خوشم

پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز
دیده بر طلعت خوبان نگرانست هنوز

پایم از اشک روان در گل و چون سایه روان
دلم اندر پی آن سرو روانست هنوز

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز
دیده بر طلعت خوبان نگرانست هنوز

پایم از اشک روان در گل و چون سایه روان
دلم اندر پی آن سرو روانست هنوز

پختیم به کارِ خویش سودا من و دل
شرمنده شدیم از تمنّا من و دل

در عشقِ تو مانده‌ایم بی یار و دیار
تنها من و دل! خراب و رسوا من و دل!

«حزین لاهیجی»

 

[m.sina]

پختیم به کارِ خویش سودا من و دل
شرمنده شدیم از تمنّا من و دل

در عشقِ تو مانده‌ایم بی یار و دیار
تنها من و دل! خراب و رسوا من و دل!

«حزین لاهیجی»

پای من در سر کوی تو به گِل رفت فرو
گر دلت سنگ نباشد گِلِ گیرا داری

آتشین صاعقه‌ام بر سر سودایی زد
دختر این چکمهٔ برقی که تو در پا داری

شهریار

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

پای من در سر کوی تو به گِل رفت فرو
گر دلت سنگ نباشد گِلِ گیرا داری

آتشین صاعقه‌ام بر سر سودایی زد
دختر این چکمهٔ برقی که تو در پا داری

شهریار

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمری است در هوای تو می‌سوزم و خوشم

 

[m.sina]

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمری است در هوای تو می‌سوزم و خوشم

پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز
دیده بر طلعت خوبان نگرانست هنوز

پایم از اشک روان در گل و چون سایه روان
دلم اندر پی آن سرو روانست هنوز

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

پیر گشتیم و دل از عشق جوانست هنوز
دیده بر طلعت خوبان نگرانست هنوز

پایم از اشک روان در گل و چون سایه روان
دلم اندر پی آن سرو روانست هنوز

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمری است در هوای تو می‌سوزم و خوشم