مشاعره مشاعره با حرف ص

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صحرا وباغ و خانه ندانم کجا خوش است
هرجا خیال روی تو باشد مرا خوش است

در دوزخ ار خیال توام همنشین بود
یاد بهشت می نکنم بس که جا خوشست

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم زسر زلف تو زنجیر کنم

 

[m.sina]

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم زسر زلف تو زنجیر کنم

صنما تو همچو شیری من اسیر تو چو آهو
به جهان کی دید صیدی که بترسد از رهایی

صنما هوای ما کن طلب رضای ما کن
که ز بحر و کان شنیدم که تو معدن عطایی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صنما تو همچو شیری من اسیر تو چو آهو
به جهان کی دید صیدی که بترسد از رهایی

صنما هوای ما کن طلب رضای ما کن
که ز بحر و کان شنیدم که تو معدن عطایی

صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند

 

[ملکه جهنمی❄]

صــفــای گــلـشـن دلـهـا بـه ابـر و بـاران نـیـسـت
کـه ایـن وظـیـفـه مـحـول بـه اشک و آه من است

 

[m.sina]

صــفــای گــلـشـن دلـهـا بـه ابـر و بـاران نـیـسـت
کـه ایـن وظـیـفـه مـحـول بـه اشک و آه من است

صید تو را به زخم پیاپی چه احتیاج
از دور یک اشاره تیغ نگه بس است

 

[ملکه جهنمی❄]

صوفیان را پیش رو موضع دهند
کاینهٔ جانند و ز آیینه بهند

 

[m.sina]

صوفیان را پیش رو موضع دهند
کاینهٔ جانند و ز آیینه بهند

صافی و تیرگی آب ز سرچشمه بود
بی دلی پاک، سخن پاک نگردد هرگز

چشمه روشن خورشید اگر خشک شود
آب در دیده افلاک نگردد هرگز

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صافی و تیرگی آب ز سرچشمه بود
بی دلی پاک، سخن پاک نگردد هرگز

چشمه روشن خورشید اگر خشک شود
آب در دیده افلاک نگردد هرگز

صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تاسر زلف سخن را به قلم شانه زدند

 

[ملکه جهنمی❄]

صبح و شام از پی دوانم روز تا شب منتظر
همرهی با او میسر نیست یک گامم هنوز

 

[فلورا.]

صبح امروز خدایا چه مبارک بدمید

که همی از نفسش بوی عبیر آید و عود