مشاعره مشاعره با حرف ص

[.Mobina.]

صدای آن خنده شکافت دل آسمان
این عاشقانه‌ها محال‌ست نصیب شود

 

[.MOON.]

صبحدم مرغِ چمن با گلِ نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ، بسی چون تو شکفت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صبا زمنزل جانان گذر دریغ مدار
وز او به عاشق بی دل خبر دریغ مدار

 

[m.sina]

صبا زمنزل جانان گذر دریغ مدار
وز او به عاشق بی دل خبر دریغ مدار

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست

مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست
گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست

 

[.MOON.]

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست

مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست
گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست

صبـر پیمبـرانه ام آخر تمام شد!

ای آیت امیـد به فریــاد من برس

 

[m.sina]

صبـر پیمبـرانه ام آخر تمام شد!

ای آیت امیـد به فریــاد من برس

صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
به جواب هر سلامی که کنند جام داری

ز برای تو اگر تن دو هزار جان سپارد
ز خداش وحی آید که هنوز وام داری

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صـبـحـدم بـاش کـه چـون غـنـچه دلی بگشائی
شــیــوه تــنــگ غــروبــســت گــلــو بــفـشـردن

 

[بَهآرنارنج]

صفایى بود دیشب با خیالت خلوت ما را
ولى من باز پنهانى تو را هم آرزو کردم

 

[m.sina]

صفایى بود دیشب با خیالت خلوت ما را
ولى من باز پنهانى تو را هم آرزو کردم

صد چشم وام خواهم تا در تو بنگرم
این وام از کی خواهم و آن چشم خود که راست

در پیش بود دولت امروز لاجرم
می‌جست و می‌طپید دل بنده روزهاست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

صد چشم وام خواهم تا در تو بنگرم
این وام از کی خواهم و آن چشم خود که راست

در پیش بود دولت امروز لاجرم
می‌جست و می‌طپید دل بنده روزهاست

صـبـحـدم بـاش کـه چـون غـنـچه دلی بگشائی
شــیــوه تــنــگ غــروبــســت گــلــو بــفـشـردن