دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

من لبان خويش را با آتشي مقدس تطهير کردم
تا از عشق سخن بگويم
اما وقتي دهان گشودم
زبانم بند آمده بود .

پيش از آن که عشق را بشناسم

عادت داشتم نغمه هاي عاشقانه سر دهم
اما شناختن را که آموختم
کلمات در دهانم ماسيد
و نوا هاي سينه ام در سکوتي ژرف فرو افتادند .

جبران خلیل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

اکنون کجايی ای خود ديگر من ؟
آيا در اين سکوت شب بيداری ؟

بگذار نسيم پاک
تپش و مهربانی جاودانه ی قلبم را به تو برساند.

کجايی ای ستاره زيبای من ؟
تيرگی زندگی مرا در اغوش کشيده
و اندوه بر من چيره گشته است .
لبخندی در فضا بزن ؛ که خواهد رسيد و مرا جانی دوباره خواهد داد !
از انفاس خود عطری در فضا بپراکن که حمايتم خواهد کرد !

کجايی ای محبوب من ؟
آه ؛ چه بزرگ است عشق !
و چه بی مقدارم من !

جبران خليل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

اینک تو کجا هستی ای یار من
آیا به مانند نسیم شب زنده داری می‌کنی ؟
آیا ناله و فریاد دریاها را می‌شنوی و آیا به ضعف و خواری من می‌نگری و از شکیبایی‌ام آگاهی ؟
کجا هستی ای زندگی من
اینک تاریکی مرا در آغوش گرفت و اندوه بر من غلبه یافت .
در هوا لبخند بزن تا زنده شوم .
کجا هستی ای عشق من ؟
آه
چقدر عشق بزرگ است و من چقدر کوچک هستم

جیران خلیل جیران

 

[Tahmine Arjmand]

دوست من
آنچه مينمايم نيستم
آنچه هست لباسي است که به تن ميکنم
لباسي که به دقت بافته شده تا مرا از سوالات تو
و تو را از کوتاهي و اهمال من محافظت کند
دوست من
آن "من ديگر" در خانه اي از سکوت زندگي مي کند و
همانجا براي هميشه باقي خواهد ماند
غير قابل درک و دست نيافتني
نه نمي خواهم آنچه مي گويم باور کني و نه به آنچه انجام مي دهم اعتماد
چرا که کلمات من چيزي نيست جز افکار تو در صدا
و رفتار من نيز چيزي نيست الا آرزوهاي تو در عمل

جبران خليل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

راه عشق سخت است و دشوار
هنگامي که عشق تو را به اشارتي فرا ميخواند
رهرو عشق باش
عاشق شو
تيغ هاي نهفته عشق تو را خسته مي کند
نواي عشق چنان تند باد شمال در باغ
روياهاي تو را آشفته مي کند
اما عاشق شو

جبران خليل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

اي كاش مي توانستم بگويم
كه با من چه مي كني
تو جاني در جانم مي آفريني
تو تنها سببي هستي
كه به خاطر آن
روزهاي بيشتر
شب هاي بيشتر
و سهم بيشتري
از زندگي مي خواهم
تو به من اطمينان مي دهي
كه فردايي وجود دارد

جبران خليل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

بهار من کجايي ؟
کجا عطر خود را پراکنده‌اي ؟
کجا گام برمي‌داري
و در کدام آسمان سرت را بلند مي‌کني
تا دلت را بگشايي ؟
آه اي گل نخستين بهار من
کجا رفته‌اي ؟
آيا هرگز به سوي من باز مي‌گردي ؟
و آيا نفس‌هاي بي‌قرار ما بار ديگر
تا آسمان بالا خواهد رفت ؟

آه اي بهار
بهار من
بگو آخر کجايي ؟

جبران خليل جبران

 

[Tahmine Arjmand]

عشق هرجا رو کند آنجا خوش است


گر به دریا افکند آنجا خوش است





گر بسوزاند در آتش دلکش است


ای خوشا آن دل که در این آتش است





تا ببینی عشق را آیینه‌وار


آتشی از جان خاموشت بر آر





هرچه می‌خواهی به این دنیا نگر


دشمنی از خود نداری سخت‌تر





عشق پیروزت کند بر خویشتن


عشق آتش می‌زند در ما و من





عشق را دریاب و خود را واگذار


تا بیابی جان نو خورشیدوار





عشق هستی‌زا و روح‌افزا بُوَد


هرچه فرمان می‌دهد زیبا بُوَد








فریدون_مشیری

 

[Tahmine Arjmand]

چه دورم از خود


صدایت هم فراموشم شد


تا سپیده به انتظار صدایت گذشت


چنگ می‌زنم به ریسمانِ زمان


که بایستد شاید و


بازگرداند مرا به من


امشبم اما


پُر است از امیدو شایدها..





عزیز_نسین

 

[Tahmine Arjmand]

چقدر بوی تو خوب است، بوی آغوشت


همیشه زحمتِ من بوده است بر دوشت





چنان زلال و لطیفی که مطمئن هستم


دو بال بوده به جای دو دست بر دوشت





ولی به خاطر من بال را کنار زدی


که با دو دست بگیری مرا در آغوشت





که با دو دست برایم دو بال بگذاری


به جای روشنیٌ بال های خاموشت





که آسمانِ خودت آسمان من باشد


که از بهشت بخوانم دوباره در گوشت





آهای روسری ات آفتاب تابستان


شکوفه تاج سر تو، بنفشه تن پوشت





بهشت جای قشنگی ست جای دوری نیست


بهشت باغ بزرگی ست: باغ آغوشت





بهشت اول و آخر، گمان نکن حتی


بهشت هم بروم می کنم فراموشت!





نغمه_مستشار_نظامی