مشاعره‌ی نوروزی مشاعره‌ی نوروزی | 1403

[ANAM CARA]

نمی‌دانم مگر او که بود که رفت؟
بعد وی جهانم رفت و دگر برنگشت

تا ز میخانه و مِی نام و نشان خواهد بود
سرِ ما خاکِ رَهِ پیرِ مُغان خواهد بود

 

[.Mobina.]

تا ز میخانه و مِی نام و نشان خواهد بود
سرِ ما خاکِ رَهِ پیرِ مُغان خواهد بود

دل ز خانه‌ی خود دگر رفت و برگشت
خانه‌ام ربودی و دلدارت چیزی نگفت

 

[ANAM CARA]

دل ز خانه‌ی خود دگر رفت و برگشت
خانه‌ام ربودی و دلدارت چیزی نگفت

تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست