مطالب جالب مطالب جالب | قطعه‌های کتاب

[وانیا؛]

من هم مثل شما هیچ‌کس را ندارم با او حرف بزنم یا مشورت کنم. البته احمقانه است که آدم از کسانی که در خیابان می‌بیند مشورت بخواهد. اما شما با دیگران فرق دارید.

 

[وانیا؛]

احساس می‌کنم که شما را به‌قدری خوب می‌شناسم که انگاری بیست‌ سال است با شما رفیقم. امیدوارم اشتباه نکرده باشم و شما به من وفادار بمانید.

 

[وانیا؛]

و شاید تقدیرش چنین بود که
لحظه‌ای از عمرش را با تو همدل باشد.
-ایوان تورگنیف-

 

[وانیا؛]

ناگهان احساس کرده بودم که بسیار تنهایم. می‌دیدم که همه مرا وا می‌گذارند و از من دوری می‌جویند.

 

[وانیا؛]

بی‌آنکه جوابی بدهد گذاشت و رفت.

 

[وانیا؛]

انگاری همه فراموشم کرده بودند، مثل این بود که همه‌شان مرا حقیقتاً بیگانه می‌شمردند.

 

[وانیا؛]

چرا مرا از خودتان راندید؟ اگر پهلوتان بودم این اتفاق نیفتاده بود...

 

[وانیا؛]

از تنهایی دارم می‌میرم.

 

[وانیا؛]

تنها انتظاری که از او دارم این است که چند کلمه با خوش‌رویی صحبت کند، با مهربانی و همدلی، و فوراً از سر بازم نکند. حرفم را باور کند، بگذارد هرچه دارم برایش بگویم. اگر دلش بخواهد به ریشم بخندد، اما امیدوارم کند، دو کلمه، فقط دو کلمه با من حرف بزند و بعد اگر نخواست دیگر نگاهم نکند.

 

[وانیا؛]

هیچ‌وقت این‌جور احساس خوشبختی نکرده بودم.