کامل شده مجموعه اشعار از میعادگاه دل | زهرا صالحی(تابان) نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

[Taban_Art]

***
می‌بخشمت با اینکه می‌دانی خودت هم
کاری که کردی جای بخشیدن ندارد
دار و ندارِ من دلی بوده که حالا
بشکسته اما حق رنجیدن ندارد​

 

[Taban_Art]

***
پاییزِ رنگارنگِ سال، تنها برای قصه هاست
پاییزِ من با غصه‌ها، از قصه‌ی رنگ‌ها جداست
پاییزِ قصه‌های من، پُر از صدای گریه‌هاست
پاییزِ خاطرات تو،با من چه بی‌رحمانه ساخت​

 

[Taban_Art]

***
یلدا نمی‌شود بدونِ تو
من دائماً درگیرِ پاییزم
هر شب به یادت فال می‌گیرم
همراه حافظ اشک می‌ریزم​

 

[Taban_Art]

***
با تو همه غم‌های دنیا هیچ
بی تو دریغ از خنده‌ای کوتاه
آخر چگونه زنده می‌ماند
ستاره‌ای در شب بدونِ ماه؟!​

 

[Taban_Art]

***
در آسمانِ بی‌کسی پرنده پر نمی‌زد
دلی که مبتلا شده، به خنده سر نمی‌زند
چنان شکسته ام دلم، شکسته‌تر نمی‌شود
و طعنه‌ای به شامگاه بی‌سحر نمی‌زد​

 

[Taban_Art]

***
ز شوکران عشق تو، رسیده جانِ من به لب
به جز تو هیچکس تبر، به چوب تر نمی‌زند
رها نمی‌کند مرا، شراره‌های یادِ تو
به پشتِ خسته خنجرت، که بیش‌تر نمی‌زند

برگرفته از یکی از اشعار هوشنگ ابتهاج
*به قلم تابان* ​

 

[Taban_Art]

***
من به یک رنگی‌ِ چشمان تو عادت کردم
و به گرمایِ دو دستانِ تو عادت کردم
یادِ لبخند پُر از مهرِ تو آرامش محض
چون به لب‌های غزل‌خوان تو عادت کردم ​

 

[Taban_Art]

***
دلبرم عشقِ تو شد معجزه‌ی شادیِ من
تا به یک بوسه‌ی سوزانِ تو عادت کردم
واژه واژه تب عشقت غزلی پُر احساس
من به این شعر و به دیوانِ تو عادت کردم ​

 

[Taban_Art]

***
شاعری جرمِ قشنگی ست و من محکوم
به گنه‌کارترین شاعر این محشرها
و شده حکم قصاصم پُرِ یک دفتر شعر
بلبل و شعر و غزل کنارِ این قاتل‌ها​

 

[Taban_Art]

***
باورش سخت شده رفتن و خاموشیِ تو
او چه خوشبخت شد از عشق و هم‌آغوشیِ تو​