دلنوشته مجموعه دلنوشته های قلّک قلب | هورزاد اسکندری کاربر انجمن یک رمان

[نــیــل]

به من اجازه بده تا بعد از گذشت این همه سال، حقیقت تلخی که بغض سنگینی را در گلوگاه چشمانم آذین بسته است، بالا بیاورم:
«تو آنقدر ها که گمان می‌کردم، ارزش نداشتی...​

 

[نــیــل]

می‌خواستم در انتهای این نامه بلند بالا، بنویسم که تو را فراموش کرده‌ام اما، از خودم پرسیدم:
"پس چه نیازی بود که هزاران سطر، برای یک از یاد رفته بنویسی؟"
به قلبت رجوع کن!
آیا تو به راستی نمی‌دانی، مقصد واژه هایت قلب کیست؟!​

 

[نــیــل]

در اعتساف این طالع شطرنجی، مشتی لبخند ساختگی خریدم تا پا جای شکرخند های راستین بگذارند؛ و تمام طول راه فکر کردم که تبسم هایم را کجا گم کرده‌ام؟
اما، من که آنها را در صندوقچه برای روزهای در راه مانده کنار گذاشته بودم...!​

 

[نــیــل]

این روز ها مزه تلخند بدجور زیر زبانم اَلم شنگه به راه انداخته، و برای خودش یکه تازی می‌کند...!
بگو ببینم، تو هنوز لبخند می‌زنی؟
از آن لبخند های راستین...​