در حال تایپ رمان بادبان شکسته| آیلار مومنی کاربر یک رمان

آیلار مومنی · 10/12/24

کد: 5773
ناظر: ❁S.NAJM

خلاصه:
این داستان، قصه‌ی دختری است که سایه‌های تاریک گذشته‌اش را به دوش می‌کشد، اما با قلبی زخمی و اراده‌ای بی‌پایان، برای یافتن نور در دل تاریکی می‌جنگد. او به همراه دوستی نزدیک، سفری را آغاز می‌کند؛ سفری از فرار و رهایی به سوی بازسازی، از تنهایی به سوی اعتماد، و از ناامیدی به سوی عشقی که آرام‌آرام زندگی‌اش را روشن می‌کند. این قصه، درباره‌ی کسانی است که می‌خواهند از میان ویرانه‌ها برخیزند و دوباره خود را بیابند.

پارت گذاری: هفته ای دو بار

مخاطبان محترم، پذیرای تمام انتقادات و پیشنهادات شما هستم.

روناهی · 10/12/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و...

آیلار مومنی · 11/12/24

مقدمه:

زندگی هیچ‌گاه آن‌طور که می‌خواهیم پیش نمی‌رود. همیشه چیزی هست که از دست می‌دهیم، چیزی که نمی‌توانیم به آن دست یابیم. در دنیایی که بی‌رحمانه می‌تازد و از همه چیز برای پیشرفت خود بهره می‌برد، انسان‌ها با امیدهای شکسته و آرزوهای بر باد رفته در جستجوی چیزی فراتر از آنچه که به دست آورده‌اند، می‌جنگند.
«بادبان شکسته» داستان افرادی است که در سایه‌های گذشته و در درون خود گرفتار مانده‌اند؛ کسانی که تلاش می‌کنند تا در برابر جزر و مدهای زندگی ایستادگی کنند، ولی گاهی آن‌قدر در توفان‌ها غرق می‌شوند که فراموش می‌کنند کجا به ساحل رسیده‌اند. در این سفر، هیچ‌کس نمی‌تواند از درد و رنج گذشته فرار کند، اما شاید تنها امیدی که باقی می‌ماند، یادآوری این است که هنوز هم چیزی برای پیدا کردن وجود دارد،...

آیلار مومنی · 12/12/24

گرمای سوزناک اوایل اولین ماه تابستان بر مرکز جمجمه‌ام، حسی همانند سبکی سر و سردرد برایم به ارمغان داشت.
پیاده روی طولانی مدت، نوعی عادت بد در ناخودآگاهم بود. بالاخره بعد مدت‌ها به کوچه باریک و طویل دوران کودکی‌ام پا نهادم. قبل از این‌که توسط خانم های همسایه، بازدید شوم شال و کفش های سفیدم را با کهنه لباس‌های مناسب منطقه زندگی‌ سابقم، تعویض کردم. آدامس دهانم را تف و باقی مسیر را ادامه دادم.
درب تک طاق سبز پسته ای ته کوچه با وجود زنگ‌زدگی‌های دور و برش هنوز همانی بود که از کودکی به یاد داشتم. من هرگز از دوران کودکی خاطره خاصی در ذهن نداشتم تا با مرور آن خاطرات، آرامشی بر جانم سرازیر گردد.
نمی‌دانم شاید کودکیِ پر رنج مشقتی را پشت سر گذاشتم؛ شاید چرا؟ قطعاً همین‌طور بود. از روزی که خود را به...

آیلار مومنی · 15/12/24

آن زن، کارش را خوب بلد است. او به راحتی می‌توانست از یک فرد بی گناه، قاتل زنجیره‌ای بسازد. تمام عمرم با درد و دل‌های مسخره‌اش گذشت.
می‌گویند وقتی چیزی را از دست دهی قدرش را بیشتر خواهی دانست. من این گفته را با پوست و جانم حس کردم؛ پدرم را بالاجبار ترک کرده بودم و حالا تک تک لحظه‌های عمرم، نبودنش را به رخم می‌کشند.
گوشی موبایلم را از جیب مانتویم بیرون کشیدم. نگاهی به ساعت انداختم و تاریخ امروز را زیر لب مرور کردم:
«چهارده تیر سال ۹۳»
نزدیک چهل دقیقه بود که فرنگیس داشت غر می‌زد. زیر لب با کلافگی زمزمه کردم:
- چرا خسته نمی‌شه؟
همچنان که با دکمه‌های گوشی‌ام ور می‌رفتم صدای جیغ بلند بهروز، برادرزاده‌ام را پشت پنجره شنیدم.
سر جنباندم و از پشت دیوار به حیاطمان چشم دوختم. بهروز وسط باغچه افتاده...

آیلار مومنی · 19/12/24

اولین سوال در ذهنم جرقه زد:
- چی شده؟ من کجام؟
میزی که به آن بسته شده بودم از آنِ خودم بود.
یاد سایه‌ی مشکی قبل از بیهوشی‌ افتادم که گوشم سوت کشید؛ طوری که محکم گوشم را به لبه میز چسباندم و با اخمی بزرگ پلک‌هایم را روی هم گذاشتم.
پشتم به درب ورودی زیرزمین بود. به علت وجود کارتن‌های پر از خرت و پرت‌های فرنگیس تکان دادن میز ، کار بسیار سختی به نظر می‌رسید با این همه، تلاش کردم تا کمی میز را تکان دهم و طناب کنفی دور دست‌هایم را شل کنم.
در همین حین، اتفاقات را از صبح مرور کردم؛ از ورودم به خانه تا ضربه خوردنم. مشخص است که در تله افتاده‌ام و رهایی از آن برایم بسیار سخت خواهد بود.
در تقلا برای رهایی از طناب‌ بودم که در چوبی با آوای قیژ مانندی باز شد. فکر می‌کردم...

آیلار مومنی · 22/12/24

مادرم تسلیم سعید شد و در نهایت با تنفر از او رو برگرداند و گفت:
- تحویل خودت. من یه همچین ولدی رو از شناسنامه حذف کردم.
این بار سعید بحث و جدلش با زنش شروع شده بود که از این موقعیت استفاده کردم. در یک حرکت بسیار سریع وارد زیرزمین شدم. زانویم به شدت درد می‌کرد اما چاره‌ای برایم باقی نمانده بود. ساک دستی را که پر از مدارک و عکس‌های یادگاری با پدرم و خواهرم، همچنین طلاهای نه چندان زیاد دوران کودکی‌ام بود به شانه‌ آویختم.
از زیر جورابم چاقوی تیزی را برای حفاظت از خودم در آوردم. تا قبل این اتفاق، شوکه بودم و ترسی که در ذهنم بود مانع فکر کردن شده بود. ولی من دیگر همان دختر دست و پا چلفتی گذشته نبودم‌.
جست و خیزانه خود را به حیاط انداختم، یادداشتی را از قبل در جیبم آماده کرده بودم....

آیلار مومنی · 28/12/24

همان قسمت که کتک‌ خورده بودم دوباره ضرب دید، مرد سیبیل کلفت و غلام چیزهایی به هم می‌گفتند. در همین حال با جان کندن از زمین برخواستم‌.
غلام چیزی از من پرسید اما من نشنیدم و عقب عقب می‌رفتم تا نقشه فرار در ذهنم بکشم.
موهای کله‌اش عین برادرم سعید، طاس بود و با آن قد کوتاهش، لباس‌های شلخته‌ای پوشیده بود که بر تنش زار می‌زد‌. فقط چند قدم با کوچه فاصله داشتم که با نزدیک شدن غلام چاقویی را که در جیبم مخفی کرده بودم بیرون کشیدم، فریاد زدم:
- راهمو باز کن.
مرد سیبیل کلفت پوزخندی زد که به عصبانیت و استرسم افزود. لرزش دست‌هایم بی اراده بود و اصلاً جرات چاقو زدن به کسی را نداشتم.
غلام متوجه لرزش و ترس درونی‌ام شده بود پس بی‌خیال و دست در جیب نزدیکم شد من نیز کم نیاوردم و دوباره سرش...

آیلار مومنی · 3/1/25

مابین زمین و هوا معلق ماندم ولی سعی کردم خودم را آرام کنم و به چیزی جز دوری از منطقه‌ی خطر فکر نکنم‌.
نزدیکی من، ایستگاه اتوبوس قرار داشت که در حال خالی‌ کردن مسافرانش بود. به طرفش خیز برداشتم و روی اولین صندلی خالی جا گرفتم.
حرکت کردن اتوبوس، خیالم را از بابت هر چیزی راحت می‌کرد. در طی مسیر فقط در حال آرام کردن ذهن کلافه‌ام بودم چون به نظر خودم هنوز تحت تعقیب هستم.
زمان به سرعت برق می‌گذشت ولی من هنوز در لحظه‌ای که سعید بالای سرم ظاهر شد گیر کرده بودم و استرس آن را می‌کشیدم.
این بار روی صندلی تاکسی فرو رفتم و منتظر ماندم تا مسافران دیگری برسند و ماشین حرکت کند. کمی افکارم را سامان بخشید، نزدیکم مردی جوان نشسته بود و کنارش پیرزنی درمانده.
نمی‌توانستم از آن‌ها در مورد مسیر حرکت تاکسی سوال...

آیلار مومنی · 6/1/25

چشم غره‌اش را به جان خریدم. بالشتش را به سمتم پرت کرد و زیر لب غرغرکنان گفت:
- شیر افعی چه صیغه‌ایه؟
واقعاً این سرزنش‌ها لازمم بود تا نوبت بعد، البته اگه بار دیگری هم باشد، حواسم را بیشتر جمع کنم. نفسم را آسوده به هوا فرستادم و لباس‌های تنم را با لباس‌های راحتی عوض کردم.
هوای خانه گرم و گرم‌تر می‌شد، شانه‌ی چوبی به دست، کلید «تند» پنکه را زدم. هوا کمی دم گرفت اما بهتر از چند لحظه‌ی قبل بود. درب خروجی اتاقم را باز کردم و موهای خرمایی‌ام را به یک طرف صورتم ریختم تا شانه کنم.
حیاط خانه‌ای که با ساغر در آن زندگی می‌کردیم زیاد بزرگ نبود و ساختمان پوسیده‌اش، دو تا دورِ این محوطه‌ی کوچک قرار داشت. به جز من و ساغر، شش خانواده دیگر نیز با ما در...

در حال تایپ رمان بادبان شکسته| آیلار مومنی کاربر یک رمان

گزینه‌های بیشتر

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

روناهی

امضا : روناهی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

آیلار مومنی

امضا : آیلار مومنی

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 13)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)