مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[m.sina]

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید
آدم اینجا تنهاست

تا كه اين پنجره باز است، جهاني با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازي اين پنچره را دريابيم
در نبنديم به نور، در نبنديم به آرامش پرمهر نسيم

 

[nhirqm˙]

من وضو با تپش پنجره ها مي گيرم.
در نمازم جريان دارد ماه ، جريان دارد طيف.
سنگ از پشت نمازم پيداست:
همه ذرات نمازم متبلور شده است.

 

[m.sina]

تكه نانی دارم، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی
مادری دارم، بهتر از برگ درخت
دوستانی‌، بهتر از آب روان
و خدایی كه در این نزدیكی است
لای این شب بوها، پای آن كاج بلند
روی آگاهی آب، روی قانون گیاه​

 

[Arefeh.h]

هر که با مرغ هوا دوست شود
خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود

 

[m.sina]

هر که با مرغ هوا دوست شود
خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من
وزن رضایتمندیست

 

[سَنا]

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من
وزن رضایتمندیست

ترا به گرمی یک سیب می کند مانوس
و عشق تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن

 

[ABCDEFGH]

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر، سحر نزدیک است​

هر دم این بانگ برآرم از دل:​

وای، این شب چقدر تاریک است!​

***​

​

 

[سَنا]

تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد

 

[nhirqm˙]

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور
مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه

 

[MOBARAKEH]

هر کجا هستم باشم، آسمان من است
پنجره ، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت داردگاه اگر می رویندقارچ های غربت؟