مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[m.sina]

تا طلوع انگور چند ساعت راه است
باید امشب بروم
باید امشب چمدانی را
که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست
رو به ان وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند
یه نفر باز صدا زد سهراب!​

 

[Dokhtar bahar]

بیا ذوب کن
در کف دست من
جرم نورانی عشق را

 

[m.sina]

آب را گل نکنیم
در فرودست انگار کفتری می خورد آب
یا که در بشه ای دور سیره ای پر می شوید
یا در آبادی کوزه ای پر می گردد
آب را گل نکنیم​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

میشود نقش به دیواره رگ هستی من...
اشک شدن های زمان بر سر ما
شد عشق بازیه این فاصله ها
دل من قاصدکی بیش نبود
پشت آن چفت در پنجره ها

 

[m.sina]

آیینه به تو خیره شده است
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد​

 

[nhirqm˙]

دست جادويی شب
در به روي من و غم می بندد
مي كنم هر چه تلاش
او به من می خندد

 

[m.sina]

دستانت را می گشایی ، گره تاریکی می گشاید
لبخند می زنی ، رشته ی رمز می لرزد
می نگری ، رسایی چهره ات حیران می کند
بیا با جاده ی پیوستگی برویم​

 

[nhirqm˙]

من از بازترین پنجره
با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود

 

[m.sina]

ديرگاهی است در اين تنهايی
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا می خواند
ليك پاهايم در قير شب است​

 

[nhirqm˙]

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید
آدم اینجا تنهاست