روی سایت دلنوشته میغ خون | دیاناس کاربر یک رمان

[ماهی قرمز؛]

نام دلنوشته: میغ خون
نویسنده: دیاناس
ویراستار: Parnya
مقدمه:
بعد از تو...
رگ‌هایم میغ می‌شوند و می‌بارند.
باران نه...
خون!

 

[ماهی قرمز؛]

هنوز هم، گاهی با خود می‌گویم:
-که چه کردم؟
-چه شدم؟
ادامه دادم؟ یا مات و مبهوت خیره شدم...
به مسیر رفتنش؟!

 

[ماهی قرمز؛]

خدا جانم!
کاری به حکمت و مصلحتت ندارم!
فقط...
تو یک زندگیِ با او را به من...
بدهکاری!

 

[ماهی قرمز؛]

آمد...
خندید...
دل برد...
جان شد...
نفس شد...
و...
به ساده‌ترین شکل ممکن رفت!

 

[ماهی قرمز؛]

عزیزِ دوست داشتنی‌ام؟
کاری به حرف‌هایت ندارم...
کارهایت را هم فراموش می‌کنم!
فقط...
بگو او چقدر مردانه‌تر از من دوستت داشت؟

 

[ماهی قرمز؛]

انگار...
اتفاق‌های بد محاصره‌مان کرده‌اند!
نه این‌که بخواهم شکایت کنم...
نه!
فقط هوای خودمان را بیشتر داشته باشیم.
یک مرتبه می‌بینیم...
یک اتفاق بد خرِ گلوی‌مان را چسبیده تا اعتراف کنیم به بدبختی‌مان!
مثلا...
رفتنت یک اتفاق بد بود که...
هیچ‌گاه انتظارش را نداشتم!

 

[ماهی قرمز؛]

گم کرده‌ام خودم را...
شاید در صدمین صفحه دفتر زندگی‌ام...
درست همان صفحه‌ای که نبودنت را سیلی‌وار به گونه‌ام می‌کوبد!

 

[ماهی قرمز؛]

هی غریبه!
من به سرزمین فراموش‌شدگان ملحق می‌شوم.
فقط...
نگذار خنده‌های دلنشینش طعم تلخِ شکست را بچشند!

 

[ماهی قرمز؛]

می‌گویند دل سنگ شده‌ای دختر!
و من لبخندِ مغروری می‌زنم از این بی حس بودنم!
همین را می‌خواستی دیگر عزیزِ دل...
مگر نه؟
بیا ببین شاهکار قرن را...
دختری با قلبی یخ زده...
لقب تلخ‌ترین و شیرین‌ترین شاهکار قرن را به خود اختصاص داده است!

 

[ماهی قرمز؛]

من اینجا عاشقانه می‌نویسم و تو...
مرا مضحکه عام و خاص کرده‌ای!
ملالی نیست...
عشق را نیاموخته‌ای!
معلوم است...
اگر عشق را می‌فهمیدی...
اکنون مهرم را جا به جایی زمین و آسمان کرده بودی...!