You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
30,813
-
کاربران تگ شده
هیچ
| نخلی که قد افراشت، به پستی نگراید | | شاخی که خم آورد، دگر راست نیاید |
| ملکی که کهن گشت، دگر تازه نگردد | | چو پیر شود مرد، دگر دیر نپاید |
| فرصت مده از دست، چو وقتی به کف افتاد | | کاین مادر اقبال همه ساله نزاید |
| با همت و با عزم قوی ملک نگه‌دار | | کز دغدغه و سستی کاری نگشاید |
| گر منزلتی خواهی، با قلب قوی خواه | | کز نرمدلی قیمت مردم نفزاید |
| با عقل مردد نتوان رست ز غوغا | | اینجاست که دیوانگیی نیز بباید |
| یا مرگ رسد ناگه و آسوده شود مرد | | یا کام دل از شاهد مقصود... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| شب خرگه سیه زد و در وی بیارمید | | وز هر کرانه دامن خرگه فرو کشید |
| روز از برون خیمه دراستاد و جابه‌جای | | آن سقف خیمه‌اش را عمدا بسوزنید |
| گفتی کسی به روی یکی ژرف آبگیر | | سیصد هزار نرگس شهلا پراکنید |
| یارب! کجاست آن که چو شب در چکد به جام؟ | | گویی به جام، اختر ناهید در چکید |
| چون پر کنی بلور و بداری به پیش چشم | | گویی در آفتاب گل سرخ بشکفید |
| همبوی بیدمشک است اما نه بیدمشک | | همرنگ سرخ‌بید است اما نه سرخ‌بید |
| آن می که ناچشیده هنوز از میان جام | | چون فکر شد به... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بگریست ابر تیره به دشت اندر | | وز کوه خاست خنده‌ی کبک نر |
| خورشید زرد چون کله دارا | | ابر سیه چو رایت اسکندر |
| بر فرق یاسمین، کله خاقان | | بر دوش نارون، سلب قیصر |
| قمری به کام کرده یکی بربط | | بلبل به نای برده یکی مزمر |
| نسرین به سر ببسته ز نو دستار | | لاله به کف نهاده ز نو ساغر |
| نوروز فر خجسته فراز آمد | | در موکبش بهار خوش دلبر |
| آن یک طراز مجلس و کاخ بزم | | این یک طراز گلشن و دشت و در |
| آن بزم را طرازد چون کشمیر | | این باغ را... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سنبل داری به گوشه‌ی چمن اندر | | نرگس کاری به برگ یاسمن اندر |
| در عجبم ز آفریدگار کز آن روی | | لاله نشاند به شاخ نسترن اندر |
| ای صنم خوبرو! به جان تو سوگند | | کم ز غم آتش زدی به جان و تن اندر |
| گاهی بی‌خویشتن شوم ز غم تو | | گاه بپیچم همی به خویشتن اندر |
| سخت بپیچم که هرکه بیند گوید: | | « هست مگر کژدمش به پیرهن اندر؟» |
| زار بنالم چنان که هرکس بیند | | زار بنالد به حال زار من اندر |
| روی تو در تاب تیره زلف تو گویی | | حور فتاده به دام اهرمن اندر |
| | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای خامه! دو تا شو و به خط مگذر | | وی نامه! دژم شو و ز هم بردر |
| ای فکر! دگر به هیچ ره مگرای | | وی وهم! دگر به هیچ سو مگذر |
| ای گوش! دگر حدیث کس مشنو | | وی دیده! دگر به روی کس منگر |
| ای دست! عنان مکرمت درکش | | وی پای ! طریق مردمی مسپر |
| ای توسن عاطفت! سبکتر چم | | وی طایر آرزو! فروتر پر |
| ای روح غنی! بسوز و عاجز شو | | وی طبع سخی! بکاه و زحمت بر |
| ای علم! از آنچه کاشتی بدرو | | وی فضل! از آنچه ساختی برخور |
| ای حس فره! فسرده شو در پی | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| پیامی ز مژگان تر می‌فرستم | | کتابی به خون جگر می‌فرستم |
| سوی آشنایان ملک محبت | | ز شهر غریبی خبر می‌فرستم |
| در اینجا جگرخستگان‌اند افزون | | ز هر یک درود دگر می‌فرستم |
| درود فراوان سوی شاه خوبان | | ز درویش خونین‌جگر می‌فرستم |
| گهر می‌فرستم سوی ژرف دریا | | سوی شکرستان، شکر می‌فرستم |
| ولیکن چه چاره؟ که از دار غربت | | سوی دوست شرح سفر می‌فرستم |
| ز بیت‌الحزن همچو یعقوب محزون | | بضاعت به سوی پسر می‌فرستم |
| شد از نامه‌ات چشم این پیر روشن | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ما فقیران که روز در تعبیم | | پادشاهان ملک نیمشبیم |
| تاجداران شامل البرکات | | شهریاران کامل النسبیم |
| همه با فیض محض متصلیم | | همه با نور پاک منتسبیم |
| همه دلدادگان پاکدلیم | | همه تردامنان خشک‌لبیم |
| از فراغت میان ناز و نعیم | | وز ملامت میان تاب و تبیم |
| گاه گلگشت خلد را کوثر | | گه تنور جحیم را لهبیم |
| بر ما دوزخ و بهشت یکی است | | که به هرجا رضای او طلبیم |
| خلق عالم سرند و ما مغزیم | | اهل گیتی تن‌اند و ما عصبیم |
| | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بیا تا جهان را به هم برزنیم | | بدین خار و خس آتش اندر زنیم |
| بجز شک نیفزود از این درس و بحث | | همان به که آتش به دفتر زنیم |
| ره هفت دوزخ به پی بسپریم | | صف هشت جنت به هم برزنیم |
| زمان و مکان را قلم درکشیم | | قدم بر سر چرخ و اختر زنیم |
| از این ظلمت بی‌کران بگذریم | | در انوار بی‌انتها پر زنیم |
| مگر وارهیم از غم نیک و بد | | وز این خشک و تر خیمه برتر زنیم |
| چو بادام از این پوستهای زمخت | | برآییم و خود را به شکر زنیم |
| درآییم از این در به نیروی... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| خیز و طعنه بر مه و پروین زن | | در دل من آذر برزین زن |
| بند طره بر من بیدل نه | | تیر غمزه بر من غمگین زن |
| یک گره به طره‌ی مشکین بند | | صد گره بر این دل مسکین زن |
| خواهی ار نی ره تقوا را | | زآن دو زلف پرشکن و چین زن |
| تو بدین لطیفی و زیبایی | | رو قدم به لاله و نسرین زن |
| گه ز غمزه ناوک پیکان گیر | | گه ز مژه خنجر و زوبین زن |
| گر کشی، به خنجر مژگان کش | | ور زنی، به ساعد سیمین زن |
| گر همی بری، دل دانا بر | | ور همی زنی، ره آیین... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای به روی و به موی، لاله و سوسن! | | سبزه داری نهفته در خز ادکن |
| سوسن تو شکسته بر سر لاله | | لاله‌ی تو شکفته در بن سوسن |
| لب لعلت گرفته رنگ ز مرجان | | سر زلف ربوده بوی ز لادن |
| آفت جانی از دو غمزه‌ی دلدوز | | فتنه‌ی شهری از دو نرگس پرفن |
| هر کجا دست برزنی به سر زلف | | رود از خانه بوی مشک به برزن |
| زلف را بیهده مکاه که باشد | | دل عشاق را به زلف تو مسکن |
| خود به گردن تو راست خون جهانی | | کی رسد دست عاشقانت به گردن؟ |
| نرم گردد کجا دل تو به... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
