شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست		کس ار بزرگ شد از گفته‌ی بزرگ، رواست
چه جد، چه هزل، درآید به آزمایش کج		هر آن سخن که نپیوست با معانی راست
شنیده‌ای که به یک بیت فتنه‌ای بنشست		شنیده‌ای که ز یک شعر کینه‌ای برخاست
سخن گر از دل دانا نخاست، زیبا نیست		گرش قوافی مطبوع و لفظها زیباست
کمال هر شعر اندر کمال شاعر اوست		صنیع دانا انگاره‌ی دل داناست
چو مرد گشت دنی، قولهای اوست دنی		چو مرد والا شد، گفته‌های او والاست
سخاوت آرد گفتار شاعری که سخی است

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

در شهربند مهر و وفا دلبری نماند		زیر کلاه عشق و حقیقت سری نماند
صاحبدلی چو نیست، چه سود از وجود دل؟		آیینه گو مباش چو اسکندری نماند
عشق آن چنان گداخت تنم را که بعد مرگ		بر خاک مرقدم کف خاکستری نماند
ای بلبل اسیر! به کنج قفس بساز		اکنون که از برای تو بال و پری نماند
ای باغبان! بسوز که در باغ خرمی		زین خشکسال حادثه برگ تری نماند
برق جفا به باغ حقیقت گلی نهشت		کرم ستم به شاخ فضیلت بری نماند
صیاد ره ببست چنان کز پی نجات		غیر از طریق دام، ره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای دیو سپید پای در بند!		ای گنبد گیتی! ای دماوند!
از سیم به سر یکی کله خود		ز آهن به میان یکی کمر بند
تا چشم بشر نبیندت روی		بنهفته به ابر، چهر دلبند
تا وارهی از دم ستوران		وین مردم نحس دیومانند
با شیر سپهر بسته پیمان		با اختر سعد کرده پیوند
چون گشت زمین ز جور گردون		سرد و سیه و خموش و آوند
بنواخت ز خشم بر فلک مشت		آن مشت تویی، تو ای دماوند!
تو مشت درشت روزگاری		از گردش قرنها پس افکند

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای مادر سر سپید! بشنو		این پند سیاه بخت فرزند
بگرای چو اژدهای گرزه		بخروش چو شرزه شیر ارغند
ترکیبی ساز بی‌مماثل		معجونی ساز بی‌همانند
از آتش آه خلق مظلوم		وز شعله‌ی کیفر خداوند
ابری بفرست بر سر ری		بارانش ز هول و بیم و آفند
بشکن در دوزخ و برون ریز		بادافره کفر کافری چند
ز آن گونه که بر مدینه‌ی عاد		صرصر شرر عدم پراکند

 

[.ARMIN]

به کام من بر، یک چند گشت گیهان بود		که با زمانه مرا عهد بود و پیمان بود
هزاردستان بد در سخن مرا و چو من		نه در هزار چمن یک هزاردستان بود
مرا چو کان بدخشان بد این دل دانا		سخن بدو در، چون گوهر بدخشان بود
شکفته بود همه بوستان خاطر من		حسود را دل از اندیشه سخت پژمان بود
نه دیده‌ام به ره چهره‌ای شدی گریان		نه خاطرم ز غم طره‌ای پریشان بود
نبد مرا دل و دین کز دو چشم و زلف بتان		همه سرایم زین پیش، کافرستان بود
به گرد من بر، خوبان همه کشید رده

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

هنگام فرودین که رساند ز ما درود؟		بر مرغزار دیلم و طرف سپیدرود
کز سبزه و بنفشه و گلهای رنگ رنگ		گویی بهشت آمده از آسمان فرود
دریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفش		جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود
جای دگر بنفشه یکی دسته بدروند		وین جایگه بنفشه به خرمن توان درود
کوه از درخت گویی مردی مبارز است		پرهای گونه‌گون زده چون جنگیان به خود
اشجار گونه‌گون و شکفته میانشان		گلهای سیب و آلو و آبی و آمرود
چون لوح آزمونه که نقاش چربدست		الوان گونه‌گون را بر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود		درود باد بر این موکب خجسته، درود
به کتف دشت یکی جوشنی است مینا رنگ		به فرق کوه یکی مغفری است سیم اندرود
سپهر گوهر بارد همی به مینا درع		سحاب لل پاشد همی به سیمین خود
شکسته تاج مرصع به شاخک بادام		گسسته عقد گهر بر ستاک شفتالود
به طرف مرز بر آن لاله‌های نشکفته		چنان بود که سر نیزه‌های خون‌آلود
به روی آب نگه کن که از تطاول باد		چنان بود که گه مسکنت جبین یهود
صنیع آزر بینی و حجت زردشت		گواه موسی یابی و معجز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بهارا! بهل تا گیاهی برآید		درخشی ز ابر سیاهی برآید
در این تیرگی صبر کن شام غم را		که از دامن شرق ماهی برآید
بمان تا در این ژرف یخزار تیره		به نیروی خورشید راهی برآید
وطن چاهسار است و بند عزیزان		بمان تا عزیزی ز چاهی برآید
به بیداد بدخواه امروز سر کن		که روز دگر دادخواهی برآید
بر این خاک تیغ دلیری بجنبد		وز این دشت گرد سپاهی برآید
ز دست کس ار هیچ ناید صوابی		بهل تا ز دستی گناهی برآید
مگر از گناهی بلایی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد رس ما را		چو ما را یک نفس باشد نباشی یک نفس ما را
ز عشقت گرچه با دردیم و در هجرانت اندر غم		وز عشق تو نه بس باشد ز هجران تو بس ما را
کم از یک دم زدن ما را اگر در دیده خواب آید		غم عشقت بجنباند به گوش اندر جرس ما را
لبت چون چشمه‌ی نوش است و ما اندر هوس مانده		که بر وصل لبت یک روز باشد دسترس ما را
به آب چشمه‌ی حیوان حیاتی انوری را ده		که اندر آتش عشقت بکشتی زین هوس ما را

 

[.ARMIN]

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا		ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم ترا
زین جور بر جانم کنون، دست از جفا شستی به خون		جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم ترا
رخ گر به خون شویم همی، آب از جگر جویم همی		در حال خود گویم همی، یادی بود کارم ترا
آب رخان من مبر، دل رفت و جان را درنگر		تیمار کار من بخور، کز جان خریدارم ترا
هان ای صنم خواری مکن، ما را فرازاری مکن		آبم به تاتاری مکن، تا دردسر نارم ترا
جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی		هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم ترا

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.