شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

عشق هر محنتی به روی آرد		مکن ای دل گرت نمی‌خارد
وز چه رویت همی شود غم عشق		روی سرکش که روی این دارد
دامن عافیت ز دست مده		تا به دست بلات نسپارد
گویی اندر کنار وصل شوم		تا شوی گر فراق بگذارد
وصل هم نازموده‌ای که به لطف		خون بریزد که موی نازارد
مردبینی که روز وصل چو شمع		در تو می‌خندد اشک می‌بارد
گیر کامروز وصل داغت کرد		هجر داغ فراق باز آرد
برگرفتم شمار عشق آن به		که ترا از شمار نشمارد

 

[.ARMIN]

زلف تو تکیه بر قمر دارد		لب تو لذت شکر دارد
عشق این هر دو این نگار مرا		با لب خشک و چشم تر دارد
پرس از حال من ز زلف خبر		زانکه از حالم او خبر دارد
آنکه روی تو دید باز از عشق		نه همانا که خواب و خور دارد
خاک پای ترا ز روی شرف		انوری همچو تاج سر دارد

 

[.ARMIN]

تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد		نه دیده خواب یابد نه دل شکیب دارد
هم دست کامرانی دل از عنان گسسته		هم پای زندگانی جان در رکیب دارد
پندار درد گشتم گویی که در دو عالم		هرجا که هست دردی با من حسیب دارد
بفریفت آن شکر لب ما را به عشوه آری		بس عشوه‌های شیرین کان دلفریب دارد

 

[.ARMIN]

مرا تا کی فلک رنجور دارد		ز روی دلبرم مهجور دارد
به یک باده که با معشوق خوردم		همه عمرم در آن مخمور دارد
ندانم تا فلک را زین غرض چیست		که بی‌جرمی مرا رنجور دارد
دو دست خود به خون دل گشادست		مگر بر خون من منشور دارد

 

[.ARMIN]

جان نقش رخ تو بر نگین دارد		دل داغ غم تو بر سرین دارد
تا دامن دل به دست عشق تست		صد گونه هنر در آستین دارد
چشم تو دلم ببرد و می‌بینم		کاکنون پی جان و قصد دین دارد
وافکنده کمان غمزه در بازو		تا باز چه فتنه در کمین دارد
گویی که سخن مگوی و دم درکش		انصاف بده که برگ این دارد
تا چند که پوستین به گازر ده		خرم دل آنکه پوستین دارد
در باغ جهان مرا چه می‌بینی		جز عشق تویی که در زمین دارد
در خشک و تر انوری به صد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

یار با هرکسی سری دارد		سر به پیوند من فرو نارد
این چنین شرط دوستی باشد		که بخواند به لطف و بگذارد
دل و جانم به لابه بستاند		پس به دست فراق بسپارد
ناز بسیار می‌کند لیکن		نیک بنگر که جای آن دارد
جان همی خواهد و کرا نکند		که به جانی ز من بیازارد

 

[.ARMIN]

دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد		با او چه کرد شاید با او که گفت یارد
جانم فدای زلفش تا خون او بریزد		عمرم هلاک چشمش تا گرد از او برآرد
جان را چه قیمت آرد گر در غمش نسوزد		دل را محل چه باشد گر درد او ندارد
گیتی بسی نماند گر چهره باز گیرد		زنده کسی نماند گر غمزه برگمارد
آوازه‌ی جمالش دلها همی نوازد		لیکن بر وصالش کس را نمی‌گذارد

 

[.ARMIN]

تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد		جز با غم هجر تو دلم کار ندارد
بی‌رونقی کار من اندر غم عشقت		کاریست که جز هجر تو بر بار ندارد
دارد سر خون ریختنم هجر تو دانی		هجر تو چنین کار به بیگار ندارد
گویی که ندارد به تو قصدی تو چه دانی		این هست غم هجر تو نهمار ندارد
با هجر تو گفتم که چه خیزد ز کسی کو		از گلبن ایام نه گل خار ندارد
گفتی که چو دل جان بده انکار نداری		جانا تو نگوییش که انکار ندارد
چون می‌ننیوشد سخن انوری آخر		یک ره تو بگو گفت ترا خوار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

به بیل عشق تو دل گل ندارد		که راه عشق تو منزل ندارد
قدم بر جان همی باید نهادن		در این راه و دلم آن دل ندارد
چو دل در راه تو بستم ضمان کیست		که هجرت کار من مشکل ندارد
بهین سرمایه صبر و روزگارست		دلم این هر دو هم حاصل ندارد
کرا پایاب پیوند تو باشد		که دریای غمت ساحل ندارد

 

[.ARMIN]

دلم را انده جان می‌ندارد		چنان کاید جهانی می‌گذارد
حدیث عشق باز اندر فکندست		دگر بارش همانا می‌بخارد
چه گویم تا که کاری برنسازد		چه سازم تا که رنگی برنیارد
چه خواهد کرد چندین غم ندانم		که جای یک غم دیگر ندارد
به زاری گفتمش در صبر زن دست		اگر عشقت به دست غم سپارد
مرا گفتا ترا با کار خود کار		مسلمان، مردم این را دل شمارد
بنامیزد دلم در منصب عشق		به آیین شغلهایی می‌گذارد