شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

آرزوی روی تو جانم ببرد		کافریهای تو ایمانم ببرد
از جهان ایمان و جانی داشتم		عشق تو هم این و هم آنم ببرد
غمزهات از بیخ وز بارم بکند		عشوهات از خان و از مانم ببرد
شحنه‌ی عشقت دلم را چون بخواند		از حساب جعل خود جانم ببرد
عقل را گفتم که پنهان شو برو		کین همه پیدا و پنهانم ببرد
گفت اگر این بار دست از من بداشت		باز باز آمد به دستانم ببرد
انوری چند از شکایتهای عشق		کو فلان بگذاشت و بهمانم ببرد
این همه بگذار و می‌گوی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بدیدم جهان را نوایی ندارد		جهان در جهان آشنایی ندارد
بدین ماه زرینش در خیمه منگر		که در اندرون بوریایی ندارد
به عمری از آن خلوتی دست ندهد		که بیرون از این خیمه جایی ندارد
به نادر اگر بازی راست بازد		نباشد که با آن دغایی ندارد
نیاید به سنگی در انگشت پایی		که تا او درو دست و پایی ندارد
به معشوق نتوان گرفتن کسی را		که تا اوست با کس وفایی ندارد
بکش انوری دست از خوان گیتی		چنین چرب و شیرین ابایی ندارد

 

[.ARMIN]

بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگذارد		غمی کز وی دلم بیند فتوح عمر پندارد
نصیحت‌گو مرا گوید که برکن دل ز عشق او		نمی‌داند که عشق او رگی با جان من دارد
دلم چون آبله دارد دگر عشق فدا بر کف		مگر از جان به سیر آمد دلم کش باز می‌خارد
مرا گوید بیازارم اگر جان در غمم ندهی		چگویی جان بدان ارزد که او از من بیازارد
نتابم روی از او هرگز اگرچه در غم رویش		مرا چرخ کهن هردم بلایی نو به روی آرد

 

[.ARMIN]

عشقم این بار جهان بخواهد برد		برد نامم نشان بخواهد برد
در غمت با گران رکابی صبر		دل ز دستم عنان بخواهد برد
موج طوفان فتنه‌ی تو نه دیر		عافیت از جهان بخواهد برد
نرگس چشم و سرو قامت تو		زینت بوستان بخواهد برد
رخ و دندان چو مه و پروینت		رونق آسمان بخواهد برد
با همه دل بگفته‌ام که مرا		غم عشق تو جان بخواهد برد
من خود اندر میانه می‌بینم		که زمان تا زمان بخواهد برد
چه کنم گو ببر گر او نبرد		روزگار از میان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

حلقه‌ی زلف تو بر گوش همی جان ببرد		دل ببرد از من و بیمست که ایمان ببرد
در سر زلف تو جز حلقه و چین خاصیتی است		که همی جان و تن و دین و دلم آن ببرد
خود دل از زلف تو دشوار توان داشت نگاه		که همی زلف تو از راه دل آسان ببرد
از خم زلف تو سامان رهایی نبود		هیچ دل را که همی سخت به سامان ببرد
عشق زلف تو چو سلطان دلم شد گفتم		کین مرا زود که از خدمت سلطان ببرد
برد از خدمت سلطانم از آن می‌ترسم		که کنون خوش خوشم از طاعت یزدان ببرد

 

[.ARMIN]

روی تو آرام دلها می‌برد		زلف تو زنهار جانها می‌خورد
تا برآمد فتنه‌ی زلف و رخت		عافیت را کس به کس می‌نشمرد
منهی عشق به دست رنگ و بوی		راز دلها را به درها می‌برد
وقت باشد بر سر بازار عشق		کز تو یک غم دل به صد جان می‌خرد
بر سر کوی غمت چون دور چرخ		پای کس جز بر سر خود نسپرد
هست دل در پرده‌ی وصل لبت		لاجرم زلف تو پرده‌اش می‌درد
پای در وصل لبت نتوان نهاد		تا سر زلف تو در سر ناورد
گویمت وصلی مرا گویی که صبر

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد		راحت تن چون که بگذشت آفت جان بگذرد
خویشتن در بند نیک و بد مکن از بهر آنک		زشت و خوب و وصل و هجران درد و درمان بگذرد
روزگاری می‌گذار امروز از آن نوعی که هست		کانچه مردم بر خود آسان کرد آسان بگذرد
تا در این دوری ز داروی و ز درمان چاره چیست		صبر کن چندان که این دوران دونان بگذرد
گرچه مهجورم تن اندر درد هجران کی دهم		روزی آخر یاد ما بر یاد جانان بگذرد
گرچه در پیمان تست این دم چنان غافل مباش		کین جهان مختصرآباد ویران بگذرد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عشق ترا خرد نباید شمرد		عشق بزرگان نبود کار خرد
بار تو هرکس نتواند کشید		خار تو هر پای نیارد سپرد
جز به غنیمت نشمارم غمت		وز تو توان غم به غنیمت شمرد
چون ز پی تست چه شادی چه غم		چون ز می تست چه صافی چه درد
باری از آن پای شوم پایمال		باری از آن دست برم دستبرد
با توکله بنهم و سر بر سری		گرچه نیاید کلهم از دو برد
چیست ترا آن نه سزاوار عشق		گیر که خوبی و بزرگی بمرد
حسن تو همچون سخن انوری		رونق بازار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای مانده من از جمال تو فرد		هجران تو جفت محنتم کرد
چشمیست مرا و صدهزار اشک		جانیست مرا و یک جهان درد
گردون کبودپوش کردست		در هجر تو آفتاب من زرد
در کار تو من هنوز گرمم		هان تا نکنی دل از وفا سرد
جفت غمم و خوشست آری		اندی که منم ز درد تو فرد
با منت چون تویی توان ساخت		زهر غم چون تویی توان خورد

 

[.ARMIN]

جمالش از جهان غوغا برآورد		مه از تشویر واویلا برآورد
چو دل دادم بدو جان خواست از من		چو گفتم بوسه‌ای صفرا برآورد
ز بی‌آبی و شوخی در زمانه		هزاران فتنه و غوغا برآورد
غم و تیمار عشقش عاشقان را		هم از دین و هم از دنیا برآورد
ندیدم از وصالش هیچ شادی		فراق او دمار از ما برآورد
همه توقیع‌ها را کرد باطل		لبش از مشک چون طغری برآورد
همی ساز انوری با درد عشقش		که خلق از عشق او آوا برآورد