شعرکده ** غمکده **

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

یک روز می‌آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر ویرانم ولی چشم انتظارت نیستم
یک روز می‌آیی که من نه عقل دارم نه جنون
نه شک به چیزی نه یقین، م*ست و خمارت نیستم
شب‌زنده داری می‌کنی تا صبح زاری می‌کنی
تو بی‌قراری می‌کنی، من بی‌قرارت نیستم

افشین یدالهی*

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

سهراب سپهری*

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

آنم که به عالم ز من افتاده تری نیست
آزار من سوخته چندان هنری نیست
مشتی خسم و گلرخ من آتش سوزان
تا نیک نگه میکنی از من اثری نیست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت
که محب صادق آنست که پاکباز باشد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

سخت است بخواهی بنویسی نتوانی
یا این که بدانی که از او هیچ ندانی

هر واژه که در ذهن بیاید نپذیری
دستت به قلم باشد و بی‌حرف بمانی

 

[آق مملی]

همه چیزهای از دست رفته
یک روز برمی گردند
اما درست وقتی که
یاد گرفته ایم
بدون آنها زندگی کنیم....

 

[آق مملی]

با منِ دردآشنا، ناآشنایی بیش از این؟
ای وفادار رقیبان، بی وفایی بیش از این؟

گرم احساس منی، سرگرم یاد دیگران
من کجا از وصل خشنودم، جدایی بیش از این؟

موجی و بر تکه سنگی خرد، سیلی می زنی
با به خاک افتادگان، زورآزمایی بیش از این؟

زاهد دلسنگ را از گوشه ی محراب خود
ساکن میخانه کردی، دلربایی بیش از این؟

پیش از این زنجیر صدها غم به پایم بسته بود
حال، تنها بنده ی عشقم، رهایی بیش از این؟

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دیگر بوی بهار هم سرحالم نمی کند
چیزی شبیه گریه زلالم نمی کند
آه ای خدا مرا به کبوتر شدن چکار ؟
وقتی که سنگ هم رحمی به بالم نمی کند

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

به کسی که برایت نمی‌نویسد، مزاحم روزهایت نمی‌شود، درباره ‌ات نمی‌خواند، مهم ترین تاریخ‌ های تو را حفظ نمی‌کند و زندگی‌ ات را پُر از کارهای شگفت‌ انگیز نمی‌کند، وابسته نشو.

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

و چشمانت راز آتش است
و عشقت پیروزی آدمی ست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد
و آغوشت، اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن
ـــــــــ
احمد شاملو*