سخن بزرگان ژان پل سارتر

[G.ASADI]

پیش از اینکه خوبی بکنم با خودم می گفتم که اول باید خوبی را شناخت، و مدت ها فکر کردم.
حالا به تو می گویم که من آن را می شناسم : خوبی همان عشق و محبت به همنوع است ولی حقیقت این است که آدم ها همدیگر را دوست نمی دارند. می دانی مانع دوستی چیست؟ اختلاف طبقاتی ، فقر ، مذلت ! پس باید این ها را از میان برداشت ...

 

[G.ASADI]

من کتاب مینویسم،کتاب خواهم نوشت؛باید نوشت؛باری،این سودمند است.فرهنگ هیچی و هیچ کی را نجات نمیدهد.
توجیه‌گر نیست ولی فرآورده ی انسان است.
انسان خودش را در آن فرا می افکند و خودش را در آن باز میشناسد.
تنها همین آیینه ی سنجشگر،عکسِ او را به او عرضه میکند.

 

[G.ASADI]

من در میان این صداهای با نشاط و معقول تنها هستم. وقت همه این آدم ها صرف این می شود که فکرشان را بگویند و به خوشی بپذیرند که هم عقیده اند.
واقعا که چقدر برایشان مهم است که همشان به یک چیز فکر کنند. نمی دانید چه اخمی می کنند وقتی به یکی از این آدم های چشم ورقلمبیده بر می خورند که به ظاهر درون گرا هستند و از هیچ نظر نمی شود با آنها به توافق رسید.

 

[G.ASADI]

آیا هرگز با خودت نگفته ای که وقتی خوابی کسانی هستند که در خوابشان می میرند؟ آیا هرگز وقتی دندانهات را مسواک می زنی فکر نکرده ای که: ایناهاش، این آخرین روزم است! آیا هرگز احساس نکرده ای که باید تُند بروی، تُند، تُند و مَجال کم است؟ آیا به گمانت نامیرنده ای؟
نیمی از سَرِ چالش جویی، نیمی بی اختیار پاسخ می دادم:
همین است: به گمانم نامیرنده ام. هیچی دروغ تر از این نبود.

 

[G.ASADI]

گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید،
نه برای اینکه دیگران را ازخودت دورکنی،
بلکه ببینی چه کسی برای دیدنت دیوار را خراب می کند!

 

[G.ASADI]

دیگر مسئول دفاع از اندیشه‌های مقدس و ارزشمندی که از پدرانشان گرفته‌اند نیستند،
یک مرد مفرغی خودش را نگهبان آن اندیشه‌ها کرده‌است.

 

[G.ASADI]

من اصلا نفهمیدم جوانی یعنی چه؟
من یک راست از بچگی به سن کهولت رسیدم!

 

[G.ASADI]

خواستم باور کنم که میشود مردم اینجا را با حرف مداوا کنم،
اما آنها دردشان را دوست دارند
و گویا به آن زخم احتیاج دارند تا هرشب با ناخنشان روی آن را بخراشند.

 

[G.ASADI]

ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ نمی زنند ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺩﺍﻧﻪ ﺟﻤﻊ می کنند،
ﺯﻧﺒﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ نمی زنند ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺧﺎﻧﻪ می سازند ، ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ نمی زنند ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ می روند؛
ﺁدم ها ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺏ حرف می زنن ، ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺟﻤﻊ می کنند ، ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮ می کنند؛
به راستی ﮐﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ...