عاشقانه‌ها عاشقانه‌های نسترن خزایی

[ASaLi_Nh8ay]

شاید آنروز بیاید شاید...
نشویم کاتبِ کور
نشویم مستِ غرور
نشویم سامع زور
نشویم ساقیِ هور
نشویم زنده به گور
نشویم عاشق کور
نشویم سنگ سجود
نشویم کور غرور
نشویم حاجی به پول​

 

[ASaLi_Nh8ay]

نشویم سدِ عبور
نشویم حاصل کین
نشویم مرکب زور
نشویم تیغ جنون
نشویم غاصب نور...
که بِروییم از نو
که بجوشیم از شور
که بکوشیم از کوش
که بکوبیم بر زور
که بباریم از شوق
که بنوریم از نور
که بِرقصیم با ساز
که بسازیم از سوز
که نسازیم از بُت
که شویم حاصل نور
که شویم تکِّه ی نور
که شویم راهِ عبور
که شویم راحت روح
که شویم صافی نور...
بخروشیم چو شیر
شیر،شیرِ ژیان​

 

[ASaLi_Nh8ay]

برای
این خیابان متروک
فرقی نمیکند
بیایی
یا
بروی
حالا
هروقت ساعت دوازده میشود،
یادم می آیدکه تونیامدی!
ودیگرمنتظرهیچ ساعتی نمی مانم،
همه ی ساعتها دوازده ظهرند!!!​

 

[ASaLi_Nh8ay]

مرا درپشت کدامین
درگاه رها
ساختید؟!
امام زاده یامسجد
یانوانخانه ای در
جنوب شهر؟؟؟
گناه چه بود؟!
ناآمده بازگشتم
باپاهای شما!!!​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ـ صدای سنگین قدمهایی که درفضاپیچید تاپیام آور
سفری باشد ازجنس سکوت...
دیگرهیچ نذرونیازی پل زندگی نمی شود !!!
باید بغض رافروخفت
باید شکیبایی راسپرکرد
باید ماندو استقامت کردـ

مغزها خفته اندسنگین
اماقلبهابیدارندوپرطپش
تاریشه نخشکیده باید
قلمه زدنوعدوستی را
تاسبزشودانسانیت
وصدای عشق برسدبه افلاکیان

خوابید تابیدارکندخفتگان را
جشن است،سیاه ازتن برکنید
جشن کوچ پرستوی عاشق​

 

[ASaLi_Nh8ay]

گذرزمان چه بیرحمانه برصورتش چنگ کشیده،
انگارتاریخ راباخط میخی برلوح سیمایش حکاکی کرده بودند،
وسالهاساکن سرای فراموشی*...

پای صحبتش که می نشستی تازه میفهمیدی شعبه ای از
ثبت احوال است وتو نمیدانستی ...
کلامش شیرین وگوارا...
نگاهت بانگاهش قفل میشد،دوست نداشتی کلیدش رابیابی...
امادرعمق نگاهش غمی جانکاه لانه کرده بود...
ساعتها درحسرت نگاهی آشنازمان رابه آتش میکشید...
روز ملاقات سرانجام رسید...
همه وهمه آمده بودند...
برای تشیع جنازه...
مادربزرگ درقاب خاطره هایش لبخند میزد...​

 

[ASaLi_Nh8ay]

آسایشگاه
یا
مرگ تدریجی یک رویا!!!
رویای زندگی ...
دیوارهایی آکنده از رد دستانی کوچک که دگرزمینی نیستند !
غنچه هایی که نشکفته پرپرند...
محوطه ای مملوازاسباب بازی،اماکویار،کوشوربازی!؟
راهرویی بااتاقهای بیشمار...
خالی ازخنده های کودکانه
آه
سردوبیروح...
اولین درب نیمه باز ونگاه من که به درون خیزبرمیدارد
یک تختخواب وچشمان کم فروغ کودکی
که به زردی شعله ی شمعی دربرابر کوران نیستی​

 

[ASaLi_Nh8ay]

صبحدم یک روزسرد پاییزی
شهر درچنگال ابرسیاهی گرفتار،
صدای غار غار کلاغان
خبرشومی مهمان ناخوانده...
سارهاچون سحرشدگان گم کرده راهند
مادربه چشمان سبزکودکش خیره،
ساعتهاازصبح میگذرد
اماانگار
خورشید مجوزظهورندارد...
مادردلبندش رابه حمام میبرد
وچون کودکی همبازی آب بازیش،
ساعت دیواری شروع به نواختن،
صدای سهمگین آوار متوقفش میکند،
یک آن مادر کودک راازآب میرباید،
وبه زیرچترحمایتش میکشد،
ضربان قلبش انگار درآنسوی زمان جاریست
دررامیگشاید...​

 

[ASaLi_Nh8ay]

کجاست رستم دستان زندتیربه مژگان
کجاست بابک بیباک آن مسلخی پاک
کجاست حامی حیدر آن کیان برتر
کجاست سردار جنگل آن بزرگ دلاور
کجاست سردار ملی آن شاهد عینی
کجاست نادر افشار آن در گهربار
کجاست پردوسی پاکزاد آن خالق شاهکار
کجاست آرش کماندار آن شهره به دادار
کجاست خسروی قباد آن عادل پرداد
کجاست خسرو خوبان آن بانی ایران
کجاست کبیر ایران آن حامی ایران
کجاست آریوی برزن آن سردار بیظن
کجاست دلیر دلوار آن همیشه بیدار
کجاست ایوان مداین آن گنج خزاین
کجاست سنگ نبشته از صلح نوشته
کجاست دشت شقایق آن لشگر عاشق​

 

[ASaLi_Nh8ay]

سالهاست زندگی گریبانش راگرفته؟!
تابالاآوردتمام اکسیژنی که ازچرخه ی حیات
به یغمابرده
درازای ریه ای که تسلیم شد
به صاحبان زروزور
درجنگی نابرابر!
پاسداشتش یک کپسول طلایی باعیارهشت گره ی جنگی!!!!
تقدیم به جانبازان شیمییایی...​