شعرکده °•عاشقانه•°

[زَرِآ]

اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکند است

 

[زَرِآ]

عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی
به زیر هر خم مویت دلی پراکند است

 

[زَرِآ]

خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست
بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست

 

[زَرِآ]

بیا که بر سر کویت بساط چهرهٔ ماست
به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست

 

[زَرِآ]

که با شکستن پیمان و برگرفتن دل
هنوز دیده به دیدارت آرزومند است

 

[زَرِآ]

قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست
به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است

 

[زَرِآ]

پیام من که رساند به یار مهرگسل
که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

 

[زَرِآ]

گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم
کدام سرو به بالای دوست مانند است

 

[زَرِآ]

شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است

 

[زَرِآ]

به جان دوست که در اعتقاد سعدی نیست
که در جهان بجز از کوی دوست جایی هست