شعرکده °•عاشقانه•°

[زَرِآ]

جای خنده‌ست سخن گفتن شیرین پیشت
کآب شیرین چو بخندی برود از شکرت

 

[زَرِآ]

جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش
گر در آیینه ببینی برود دل ز برت

 

[زَرِآ]

دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

 

[زَرِآ]

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد
اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

 

[زَرِآ]

او را خود التفات نبودش به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

 

[زَرِآ]

بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان
مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

 

[زَرِآ]

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت
کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

 

[زَرِآ]

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم
از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

 

[زَرِآ]

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای رفتم و چندی به سر شد

 

[زَرِآ]

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق
ساکن شود بدیدم و مشتاقتر شدم