شعرکده °•عاشقانه•°

[زَرِآ]

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب
مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

 

[زَرِآ]

گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست
صاحب خبر بیامد و من بی‌خبر شدم

 

[زَرِآ]

حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم

 

[زَرِآ]

از در درآمدی و من از خود به درشدم
گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم

 

[زَرِآ]

ز حد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا
به وصل خود دوایی کن دل دیوانه ما را

 

[زَرِآ]

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

 

[زَرِآ]

گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

 

[زَرِآ]

من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم
مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

 

[زَرِآ]

مردمان عاشق گفتار من ای قبله خوبان
چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم

 

[زَرِآ]

گر خداوند تعالی به گناهیت بگیرد
گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم