شعرکده °•عاشقانه•°

[زَرِآ]

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن
به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی

 

[زَرِآ]

غم حال دردمندان نه عجب گرت نباشد
که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالی

 

[زَرِآ]

نه ره گریز دارم نه طریق آشنایی
چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی

 

[زَرِآ]

بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی
به کجا روم ز دستت که نمی‌دهی مجالی

 

[زَرِآ]

همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد
اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی

 

[زَرِآ]

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین
روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا

 

[زَرِآ]

شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

 

[زَرِآ]

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا

 

[زَرِآ]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مر

 

[زَرِآ]

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا
نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا