سروده‌هایی در فراق سردار سلیمانی: خط خون نقطه پایان سلیمانی نیست / بهراسید که این اولِ بسم اللّه است...

[ꜱᴀʜᴇʟ]

محمدحسین ملکیان

سینه ها با سوختن، ارزنده تر خواهند شد
شمع ها در عمق شب، تابنده تر خواهند شد

امتیاز ماست‌‌ مُردن! می کُشند و غافلند
دم به دم با مرگِ ما بازنده تر خواهند شد

سنگ اگر هم صحبت آیینه های ما شود
ما زبان هامان از این بُرّنده تر خواهند شد

چون‌جواب صخره تکراری ست، پرسش های موج
بعد از این از صخره ها کوبنده تر خواهند شد

چشم هایی که پی میراث ما افتاده اند
منتظر باشند! در آینده، تر خواهند شد!

اهل دنیا را خیال مرگ حتی می کُشد
عاشقان با مرگ اما زنده تر خواهند شد

ای شهادت! دست خونین بر سر و رومان بکش!
تحفه ها، تزیین شده، زیبنده تر خواهند شد

رزق اگر باشد شهادت، شام با تهران یکی ست

«بی تفاوت ها» فقط شرمنده تر خواهند شد!

قسم به اشک غم بچه‌هات بعد از تو

***

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

سیدمهدی موسوی‌تبار

بدین‌سان که بودی خوشا زندگانی
خوشا زیستن، دائم و جاودانی

خوشا نیمه شب، التماس و تضرع
و در روز روشن، یلی، قهرمانی

و ویرانگر خانه‌های شیاطین
شده بود بر بی‌کسان سایبانی

چگونه بگویند این شاعران با
کدامین بیان و کدامین زبانی

سخن از تو و دست جامانده‌ای که
گرفت از علمدار نام و نشانی

*
و عهدی است با خون تو تا همیشه
که در هر زمانی، که در هر مکانی

بگیریم سخت انتقامی که پیچد
صدایش همیشه به گوش جهانی

***

 

[ꜱᴀʜᴇʟ]

موسی عصمتی:

ما گریه‌ای از جنس بهاران داریم
ما گریه از این دست، فراوان داریم

ما هرچه سر افرازی و سر سبزی را
از برکت خون این شهیدان داریم

***

ما آینه‌ دوباره‌ تاریخیم
تکرار هزار باره‌ تاریخیم

فردوسی و مولوی و حافظ از ماست
ما ملت پر ستاره‌ تاریخیم

***
اسطوره‌ پاک تیر آرش از ماست
گودرز و تهمتن و سیاوش از ماست

تو خرمن پنبه‌ای و می‌دانی که
پایان غریب قصه، آتش از ماست