شعرکده ** غمکده **

[shayesteh]

ای یوسف خوش نام مـا خوش می‌روی بر بام مــــا
ای درشکـــسته جــام مـا ای بــردریـــــده دام ما
ای نــور مـا ای سور مـا ای دولت منصــور مـا
جوشی بنه در شور ما تا می‌شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما

 

[shayesteh]

گر شرم همی از آن و این باید داشت

پس عیب کسان زیر زمین باید داشت

ور آینه وار نیک و بد بنمائی

چون آینه روی آهنین باید داشت

 

[Delaram*☆♡]

خوب دیدن، شرط انسان بودن است
عیب را در این و آن، پیدا مکن

دل شود روشن، زشمع اعتراف
با کس ار بد کرده ای، حاشا مکن

ای که از لرزیدن دل آگهی
هیچ کس را، هیچ جا رسوا مکن

زر بدست طفل دادن، ابلهیست
اشک را، نذر غم دنیا مکن

پیرو خورشید، یا آئینه باش
هرچه عریان دیده ای، افشا مکن

 مولانا