شاعر‌پارسی اشعار قاسم حسن‌نژاد

[Mobina.yahyazade]

ناگهان سپیدی ترانه ی نگاه
در ستایش نگاه آسمان
و آن درخت سبزعاقل و صبور
شیشه های بارش شجاع قلب پر تپش
در شمیم خواب گوشی دلربای تلفن
ساعت دیواری
در وفای مهربان پر ثمر
میز و صندلی ساکت هوای آشنا
خودکار و دفترخوش زبان
در درون روزگار بی ریا
غرق غرق در نگاه بی نگاه
در نگاه شعر دل فریب قصه ها
ای ترانه ای ترانه یک غروب
جشن قلبها و چشم ها​

 

[Mobina.yahyazade]

نه آواز آینه ی باد است
نه سراسیمگی آتش بوران
قلب پر تپش سکوت
رنگ جا به جائی اشیا نمی درخشد
صدای تحرک سبز نمی روید
در آوای بیرون بسته است
سکوت همه جا ترا نه می خوا ند
بازوانش تا دورها گشوده است
با تمام هیبتش
با آرامشی بی ما نند
روشن و پرحرارت و زیبا
روی صندلیش مردی تنها نشسته
و آرام آرام فکرمیکند
دلش شاید پر از سخن است
سرشار راز های مگو
​

 

[Mobina.yahyazade]

سخن باد سرخ حقیقت را بر صندلی عمر می نشانم
و با کلاغ عقاب یکسان می شوم
او مرا به شهرهای عاشقانه ی دور می برد
به اقالیم متفاوت فقر و درد ومحبت
به باغ های متنوع انسان و سنگ و درخت
به باغ های متنوع خاک و آب و آتش
سخنش پر از سبزی و ترانه است
سخن کلاغ را به درخت امید می سپارم
و با گنجشک زندگی یک رنگ میگردم
اومرا به پشت پنجره های آزادی می برد
به سخن درخت گوش می دهم
و سرانجام به خانه بر می گردم
در می یابم
سخن شیرین خانه هم دلپذیر است
خود را به تمامی روان آبی در خانه پخش می کنم
پشت پنجره های تماشای کلاغ و درخت و گنجشک می نشینم
چای گرم حادثه را به آرامی نور ستاره می نوشم
و به آرزوهای کوچک امید می‌بندم
پروردگارا همه ی لطافت نعمت دست توست
ما را خاک پاک لیاقت برویان
زندگی افسانه نیست
مرگ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

باران چشمانم را در عقیده ی روزنامه‌ها می کارم
و به خود می گویم:
در انبوه گرم کلمات سیاسی می‌شوی!
پیر مرد فقیر سنگ شبنم هم همین عقیده را دارد
زن رختشوی مرداد هم
پسرک تابستان اما نه
او در اندیشه‌ی کشف رنگین فام کلمات می گردد
من اما نمی گویم:
کاشکی یک بچه‌ی خام بودم
زیرا در اندیشه رمز و راز اجتماع کلمه‌هایم
رنگین و پر تلالو​