شعرکده اتاق شعرم

[ماهی قرمز؛]

روز محشر چو بپرسند ز من قاتل را
دیده را نام برم اول وزان پس دل را​

 

[ماهی قرمز؛]

زيرِ باران می‌روم بی‌چتر، مغرورم هنوز
اصلا از اين اشک‌ها چشمان من مرطوب نيست​

 

[ماهی قرمز؛]

کم از کشور گشایی نیست، صائب
گریبانی به دست خود دریدن​

 

[ماهی قرمز؛]

چشم اگر این است و ابرو این و ناز و عشوه این
الوداع ای صبر و تقوا، الوداع ای عقل و دین​

 

[ماهی قرمز؛]

لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند
هر کس هرآنچه داد به آیینه پس گرفت​

 

[ماهی قرمز؛]

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز​

 

[ماهی قرمز؛]

گویند کریم است و گنه می بخشد
گیرم که ببخشد از خجالت چه کنم؟
​

 

[ماهی قرمز؛]

عازم رفتن که شد گفتش مرا عفو کن ببخش
لال ماندم در جواب، گفتم که خواهش میکنم
​

 

[ماهی قرمز؛]

صبر پرید از دلم، عقل گریخت از سرم
تا به کجا کشد مرا مستی بی‌اَمانِ تو
​

 

[ماهی قرمز؛]

با رقیبان سخن از کشتن ما می‌گوید
کشتن آن است که با غیر سخن می‌گوید!​