شعر مجموعه اشعار انزوای شیدایی | دیاناس شاعر انجمن یک رمان

[ماهی قرمز؛]

قلبم کشیده‌ای به خاک و خون و صدایت نمی‌‌کنم
قاضی به جانم غر زد و دیگر شکایت نمی‌کنم​

 

[ماهی قرمز؛]

واژگونم همچو کاج انتهای باغ و تو
این‌چنین مرتد، تمامم را به گورستان دهی​

 

[ماهی قرمز؛]

گله‌ای نیست که از روز ازل خواستمت
به تمنا و به حد دو جهان خواستمت​

 

[ماهی قرمز؛]

جنگ کردم تا حسادت در نگاهت بینم و
روی گرداندی نگارا، تیشه بر جانم زدم​

 

[ماهی قرمز؛]

ترسم که شود دست من آلوده به خونت
من بارکشم، باربر قلب و جفایت​

 

[ماهی قرمز؛]

همه را مکتب و مشرب به نوشتن واداشت
منِ دل‌داده‌ی شاعر ز غمت شعر شدم​

 

[ماهی قرمز؛]

چشمت پی او و قلبت سرایش است
وای از دلم که این عشق عذابش است​

 

[ماهی قرمز؛]

چشمت به آمدنش پیر شد و من
مفلس بی چون و چرای قلبت شدم​

 

[ماهی قرمز؛]

دمی سرسبزی و خندان، دمی آشفته و غران
منِ عاشق به پایت ابرکی گریان و سرگردان ​

 

[ماهی قرمز؛]

ای که در جان و تنم امر به حکمت کردم
تو چرا جور و جفا سمت دلم می‌داری؟​