- ارسالی‌ها
- 1,310
- پسندها
- 28,718
- امتیازها
- 53,071
- مدال‌ها
- 23
- سن
- 24
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #1
میلیونها سال است که خان ایزدی طبیعت بر پهنه گیتی گسترده شده است و هر آفریده‌ای به فراخور، روزی خویش را از آن برمی‌گیرد. نشستن پیرامون این سفره آداب و آیین‌هایی دارد که انسان «عصراتم» آنها را فراموش کرده است.
تو گویی، انسان «یافته‌های» خود را «آفریده‌های» خود پنداشت. او گمان کرد که اگر پی به چرخش زمین نمی‌برد، زمین می‌ایستاد؛ یا اگر کروی بودن سیمای زمین را در نمی‌یافت، زمین مسطح می‌بود؛ گمان کرد که او مرکز جهان است و جهان گرد او می‌چرخد، پس به حکم «اومانیته»، خان هستی تنها برای او گسترده است؛ گمان کرد که در هستی همسفره‌ای ندارد؛ او، هر که را به جز خود، طفیلی این سفره پنداشت.
او دریاها را از فاضلاب‌های صنعتی انباشت؛ لایه ازن را شکافت؛ بر دمای جو زمین افزود؛ یخ‌های قطبی را ذوب کرد؛...
تو گویی، انسان «یافته‌های» خود را «آفریده‌های» خود پنداشت. او گمان کرد که اگر پی به چرخش زمین نمی‌برد، زمین می‌ایستاد؛ یا اگر کروی بودن سیمای زمین را در نمی‌یافت، زمین مسطح می‌بود؛ گمان کرد که او مرکز جهان است و جهان گرد او می‌چرخد، پس به حکم «اومانیته»، خان هستی تنها برای او گسترده است؛ گمان کرد که در هستی همسفره‌ای ندارد؛ او، هر که را به جز خود، طفیلی این سفره پنداشت.
او دریاها را از فاضلاب‌های صنعتی انباشت؛ لایه ازن را شکافت؛ بر دمای جو زمین افزود؛ یخ‌های قطبی را ذوب کرد؛...
