تاریخ جهان پادشاهی میانه مصر

[NASTrr]

پادشاهی میانه دوره‌ای از تاریخ مصر باستان است که پس از دوره نخست میانی و پیش از دوره دوم میانی پدیدار شد. این دوران همراه با آرامش نسبی در کشور و گسترش فعالیت‌های اقتصادی و تجاری بود.

فرعون‌های پادشاهی میانه در میان سال‌های ۲۰۵۵ تا ۱۶۵۰ پیش از میلاد مسیح و برای نزدیک به ۴۰۰ سال بر مصر فرمانروایی می‌کردند. این پادشاهان دو دودمان بزرگ را تشکیل می‌دادند:

دودمان یازدهم: منتوحوتپ دوم آغازگر یکپارچگی دوباره مصر پس از آشوب و هرج و مرج دوره نخست میانی بود. او با شکست شاهان دودمان دهمی مستقر در هراکلئوپولیس توانست شهر خود، تبس، را پایتخت مصر کند. او همچنین توانست با فتح بیشتر مناطق مصر تا سال ۳۹ به تخت نشستنش، حاکمیت مرکزی قوی‌ای ایجاد کند. از این رو او را بنیان‌گذار پادشاهی میانه می‌دانند.[۱]...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

پس از مرگ سوبک‌نفرو، تاج و تخت به احتمال زیاد به وگاف رسیده است؛ کسی که پیش از آن ناظر نیروهای نظامی مصر در خارج بوده‌است.[۳] با به کار آمدن او مصر شاهد تعداد زیادی شاه بود که برای ۱۰ تا ۱۵ سال کشور را فرمانروایی می‌کردند. منابع مصر باستان این شاهان را فرعون‌های دودمان سیزدهم می‌نامند. با این حال اطلاق واژه دودمان آنچنان به جا نیست چرا که بیشتر شاهان این دوره نسبتی با هم نداشتند.

پس از دوره‌ای آغازین از هرج و مرج، تعدادی از شاهان با طول دوران‌های فرمانروایی پنجاه تا هشتاد ساله پدید آمدند. نیرومندترین شاه این دوره، نفرحوتپ یکم، ۱۱ سال فرمانروایی کرد و سیطره خوبی بر مصر علیا، نوبی، و دلتای نیل داشت. در این میان اما دو شهر خاسو و اواریس نه تنها زیر سلطه او نبودند که در زمانی در طول دودمان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.