تمدن باستانی تمدن پارسوآش

[NASTrr]

بررسی و مطالعه ارتباط پارسوا با پارسوماش

در خصوص ارتباط پارسوا با پارسوماش نظریات متفاوتی وجود دارد. کایلر یانگ ولوئیسلوین به نوعی این دو را یکی می‌پندارند و لوین اشاره می‌کند:در اواخر دوره آشورجدیداشارات به پارسوا در منطقه غرب ایران (استان کردستان) ناپدید شده تا اینکه دوباره در دوره آشوربانیپال در مناطق خیلی جنوبی‌تر و استان فارس به آن اشاره می‌شود. [۱۰] در همین‌جا لوین تأکید می‌کند درکتیبه‌های آشوربانیپال است. کایلر یانگ در مقاله نخست خود که به مهاجرت ایرانی‌ها به منطقه زاگرس اختصاص دارد [۱۱] ، به‌طور خلاصه ضمن اعتقاد به این مسئله که پارشوای شمال غرب، پارسوای غرب و پارسوماش جنوب غربی ایران در ارتباط باپارسی‌ها قرار دارند، به این نتیجه رسیده که:سه پارسوا یا سه گروه از پارسی‌ها در غرب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

نظریه مهاجرت پارسیان از پارسوآ به پارسوماش
طوایف پارسه از محلی در نواحی رشته کوه‌های زاگرس مرکزی به نام پارسواش[۱۹] در امتداد زاگرس در دره‌های کرخه و کارون تدریجاً به سمت جنوب فلات ایران و سرزمین عیلام سرازیر شده‌اند.

این قوم، در همین نواحی به زندگی‌ی شبان‌کارگی و کشاورزی اشتغال جسته‌اند و این نواحی را به یاد سرزمینی که در حوالی جنوب دریاچه ارومیه که ترکش کرده بودند به نام پارسوماش، یا پارسواش خوانده‌اند.

خاندان هخامنش به عنوان یک خانوادهٔ ممتاز، سرکردگی این طوایف را بر عهده داشته‌است.[۲۰]

در هر حال قبول این فرضیه که آن‌ها در قرن هشتم تا هفتم پیش از میلاد از ایالت شمال پارسوماش آمده‌اند، خیلی قوی است…![۲۱]

 

[NASTrr]

نگره بی‌پیوند بودن نام پارسوا با تیره‌ها پارس
از همان هزاره سوم پیش از میلاد، شمار نام‌های جغرافیایی آریایی در آسیای صغیر و روی هم رفته در آسیای غربی رواج یافت.

همچنین همین پارسوماش که از گذشته تا امروز به ریخت‌های گوناگون کاربرد بسیار داشت و دارد. به جز از پارسوماش در آن زمان بخش‌ها و کرانه‌های چندی وجود داشتند که نام‌های آریایی و شهروندان غیر آریایی داشتند.[۲۲]

دیاکونوف پیشنهاد می‌کند که پارسه یا پارسوآ و پارثوا Parthava سه گونه ریهت ریشه گرفته از واژهٔ باستانی Parsava به چمار (معنی) «استخوان دندهٔ سینه و پهلو و مرز» هستند که Parsava نیز با واژهٔ هند و اروپایی Gerk به چم «استخوان دندهٔ سینه و جناغ سینه» و واژهٔ اوستایی و واژهٔ استی Fars به چمار پهلو و مرز، پیوند دارد.

همهٔ این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

نتیجهٔ نخستین لشکرکشی تیگلت پیلسر سوم به کوهستان زاگرس همانا ایجاد دو ایالت جدید پارسوا و بیت همبان در پادشاهی آشور بود. این دو ایالت تا سقوط آشور جزو آشور باقی ماندند. در عهد سارگون دوم مقام رئیس ناحیهٔ پارسوا در آشور وجود داشت[۲۵] از نامه‌ای که فورر بدان اشاره کرده چنین بر می‌آید که پارسوا بعدها هم جزو آشور بود. در زمان آشور ناسیراپال ایالت کیشه‌سو[۲۶] که شرقی‌تر از پارسوا بوده جزو آشور شمرده می‌شده.[۲۷]

عقیدهٔ شایع مبنی بر این است که پارسوا در ناحیه سنندج میهن پارسیان بوده و ایشان پس از تسخیر آن ناحیه بدست آشوریان از آنجا به پارس هجرت کردند،[۲۸] نخستین اشاره به پارسیان در سال ۸۴۳ پ. م. است ولی دومین اشاره به این قبایل به سال - ۶۹۱ پ. م. - برمی‌گردد که در آن سال سناخریب با پارسواییان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

موقعیت پارسوا از نگاه مورخان
پارسوا جنوبی‌تر از زاب کوچک و در دیاله علیا قرار داشت و از یک‌سو با نواحی مختلف نامار و توپ لیاش در دیالهٔ وسطی و سفلی و از دیگر سو با ماننا و نواحی مختلف متمایل به ماننا و بالاخره با نواحی مختلفهٔ ماد هم‌مرز بود. همچنین از کتیبه‌های اورارتویی مشهود است که پارسوا میان ماننا و سرزمین بابلی نامار قرار داشت. از مجموع مراتب فوق چنین نتیجه گرفته می‌شود که پارسوا را باید در حدود کردستان و شهرستان سنندج کنونی جستجو کرد. دیاکونف در اثر خود به‌نام تاریخ ماد می‌نویسد: بخش علیای رود دیاله و شاخه‌ها و شعب آن در مثلث شهرهای کنونی سلیمانیه، سر پل ذهاب و سنندج از اواسط قرن نهم پیش از میلاد پارسوا نامیده می‌شده‌است.

در متون زمان آشور ناسیراپال دوم محل کشور پارسوا با بخش‌های...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

پارسوا در آغاز قیام مادی‌ها
در دوران قیام عظیم مادی‌ها علیه آشوریان در ناحیه خارخار پیرامون سال‌های - ۷۱۵ پ. م - شخصی که از طرف آشوریان در پارسوا منصوب شده بود از اوضاع تحت فرمانش خطاب به سارگون دوم چنین نوشته‌است:

حاکم مزبور اطلاع می‌دهد که ۲۰۰۰ مرد جنگی دارد. در بیت همبان هم لشکریانی وجود دارند. او از ماننا و مازاموا منتظر کمک است و قصور و تکاهل در انجام وظیفه را رد می‌کند و می‌گوید که عده‌ای اسیر گرفته شده و در نیککور پایتخت پارسوآ بیماری واگیری افتاده و ار ۵۰ نفری که به اتفاق حاکم آمده بودند ۱۵ نفر تلف شده و مردم سرزمین ماد دشمنی می‌ورزند.

نیککور، کین‌گوختو (کین‌خوختو)، کیزاخاسی و خارخار و غیره جزو شهرهایی که در خط مقدم با ایالات شورشی قرار داشتند نام برده شده‌است[۳۶]
منبع: ویکی‌پدیا