جهان خطرناک‌ترین گذرگاه‌های جهان

[Mahsa_rad]

خطرناک ترین گذرگاه های دنیا
تخته هایی باریک با سوراخ ها و پوسیدگی های بسیار که با کابل های زنگ زده سرپا نگه داشته شده و تا چشم کار می کند ادامه پیدا کرده است. این تنها گذرگاه هایی هستند که گاهی بر روی رودخانه ای خروشان و گاهی بر روی پرتگاهی عمیق قرار دارند و با هر حرکت باد از این سو به آن سو می روند.
با گذاشتن اولین قدم در این گذرگاه ها می توان صدای ضربان قلب خود را شنید. کمتر کسی جرأت عبور از این گذرگاه ها را دارد به غیر از آن دسته ماجراجویانی که به دنبال خطر هستند. آنها قدم در راهی می گذارند که ممکن است هیچ بازگشتی نداشته باشد.

 

[Mahsa_rad]

ال کامینیتو دل ری، اسپانیا
«گذرگاه کوچک شاه» نام گذرگاهی در اسپانیاست که در زبان اسپانیایی «ال کامینیتو دل ری» نامیده می شود. این گذرگاه در واقع مسیری متروک در امتداد دیوار ال چورو و دیوار بزرگ سنگی آلور است که به دستور پادشاه برای جابجایی کارگران، خدمه، نیروهای شاه آلفونسوی هشتم ساخته شد، به خاطر اینکه شاه نیز برای عبور از بین این دو آبشار دائما از این مسیر استفاده می کرد این مسیر به گذرگاه کوچک شاه معروف شد.

 

[Mahsa_rad]

عرض کل این مسیر کمتر از یک متر بوده و گاهی حتی به کمتر از 50 سانتی متر می رسد. این در حالی است که ارتفاع آن از سطح رودخانه گادالهورس 107 متر است.

ال کامینیتو دل ری به خاطر اتفاقات بیشمار و تعداد کشته شدگان بسیار زیاد آن، خطرناک ترین گذرگاه دنیا لقب گرفته است و به همین خاطر تا سال 2000 عبور از آن ممنوع اعلام شده بود اما ماجراجویانی که تنها به دنبال خطر هستند این هشدارها را جدی نگرفته و باز هم از آن گذر کردند تا اینکه مسیر دوباره ایمن سازی شده و بازگشایی شد. با این حال باز هم نمی توان آن را محلی مناسب برای عبور دانست.

 

[Mahsa_rad]

پلکان مرگ، پرو



پلکان مرگ یکی از مشهورترین آثار به جا مانده از اینکاهای ماچوپیچو است که برای رسیدن به آن باید راهی طولانی و پرخطر را پشت سر گذاشت. اما مهمترین بخش سفر به ماچوپیچو عبور از این پلکان است. اینکاها محاسبه گران دانایی بوده و از اولین اقوامی هستند که برای بالا رفتن، از پله هایی که تنها یک سمت آنها داخل دیوار است و سمت دیگر روی هوا رها است استفاده کرده اند.

این پله ها به خاطر شکل خاصشان به «پله های شناور» شهرت دارند، فقط کافی است تصور کنید...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mahsa_rad]

پل کشوا چاکا، پرو



بسیاری اعتقاد دارند که کشوا چاکا آخرین پل طنابی به جا مانده از اینکاها (ساکنان باستانی پرو) در پرو است. برای ساخت این پل، اینکاها از الیاف طبیعی و محلی استفاده کرده بودند که بسیار محکم بوده و تا به امروز به جا مانده است. با این حال هر سال ماه ژوئن مردم محلی جمع شده و این پل را بازسازی می کنند تا از بین نرود.

در حالی که پل تازه تر و ایمن تری در نزدیکی پل کشوا چاکا ساخته شده است اما بیشتر بازدیدکنندگان مایلند از این پل گذر کنند حتی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mahsa_rad]

دروازه بهشت، چین
دروازه بهشت که به «روح ژانجیاجی» نیز شهرت دارد، پلی با ارتفاع 1520 متر است که روی کوه تیانمن چین ساخته شده تا بازدیدکنندگان نمایی کامل از پارک جنگلی را پیش رو داشته باشند.
فقط ارتفاع این پل وحشتناک نیست بلکه تمام پل دروازه بهشت، از جنس شیشه ساخته شده است تا بتوان زیر پا را به خوبی تماشا کرد.

 

[Mahsa_rad]

همچنین بدترین بخش گذر از این پل، عبور از دستکم 999 پله است که از طریق آنها می توان به بلندترین قسمت پل رسید و این به معنی راه رفتن روی شیشه در ارتفاع 1520 متری با پاهایی است که پس از پیمودن این تعداد پله، لرزان هستند.
این پل تنها یک متر عرض دارد و برای جلوگیری از لیز خوردن بازدیدکنندگان به آنها پاپوش هایی داده می شود تا روی کفش های خود بپوشند. نباید فراموش کرد که این پل، ساخت چین است پس برای زنده ماندن نباید روی آن دوید و حرکات پرشی انجام داد.

 

[Mahsa_rad]

گذرگاه فرشتگان، آمریکا
قله فرشتگان که در گذشته به معبد «آئولوس» شهرت داشت، مسیری طولانی، صخره ای و بسیار باریک دارد که در پارک ملی یوتا قرار گرفته است.

 

[Mahsa_rad]

مسیر 4 کیلومتری از داخل پارک و منطقه گروتو آغاز شده و تا ارتفاع 1762 متری ادامه پیدا می کند. این قله آنقدر بلند، دور از دسترس و بکر است که کوهنوردان معتقدند تنها فرشتگان به آنجا رفت و آمد دارند. «فردریک فیشر» کسی بود که در حدود 100 سال پیش این پارک را کشف کرد. او مسیر فرشتگان را کوتاه ترین و در عین حال خطرناک ترین مسیر رسیدن به قله توصیف کرده است که به خصوص 804 متر آخر آن فوق العاده باریک، با صخره های نوک تیز و لغزنده است.

 

[Mahsa_rad]

در بعضی از نقاط باریکی مسیر به کمتر از 50 سانتی متر هم می رسد. همچنین در مسافت زیادی از مسیر هیچگونه نرده و تجهیزات ایمنی برای جلوگیری از سقوط کوهنوردان قرار نداشته یا بر اثر فرسودگی از بین رفته است.