- تاریخ ثبت‌نام
- 7/7/20
- ارسالی‌ها
- 1,448
- پسندها
- 8,675
- امتیازها
- 28,673
- مدال‌ها
- 20
- سن
- 17
سطح
16
- نویسنده موضوع
- محروم
- #1
بعضی کلیشه‌ها در عین قشنگی، غم‌انگیزند و کسی چه می‌داند شاید همین حزن‌انگیزی از آنها کلیشه‌های مطبوع ساخته است؛ مثل مرگ دوگانه ورزشکاران. گاهی این کلیشه، اما کمی ترسناک هم می‌شود! آن‌هم بدترین ترس‌ها، ترسی ناشناخته از آینده‌ای موهوم! فکرش را بکن سال‌ها با ورزش قهرمانی خو گرفته باشی، در بالاترین سطح یک ورزش حضور موثر و پر رنگی داشته باشی و از همه مهمتر، کاپیتان تیم ملی یک کشور باشی و از محبوبیت هم بی‌بهره نباشی… فقط یکی از این مولفه‌ها کافی است که دل کندن از دنیایی که سال‌هاست با آن زندگی می‌کنی، بیش از حد دشوار باشد. از طرفی، اما انسان موجود ناشناخته‌ای است، ذاتش کمالگراست و روحش ایستا نیست، در نتیجه همواره دنبال تجربه ناشناخته‌هاست. شاید این مقدمه فلسفی برای وداع سعیده عِلی با بسکتبال،...
