شعرکده مایه طراوت زمین

[SAN.SNI]

ای فصل با باران ما برریز بر یاران ما
چون اشک غمخواران ما در هجر دلداران ما

ای چشم ابر این اشک‌ها می‌ریز همچون مشک‌ها
زیرا که داری رشک‌ها بر ماه رخساران ما

این ابر را گریان نگر وان باغ را خندان نگر
کز لابه و گریه پدر رستند بیماران ما

ابر گران چون داد حق از بهر لب خشکان ما
رطل گران هم حق دهد بهر سبکساران ما

بر خاک و دشت بی‌نوا گوهرفشان کرد آسمان
زین بی‌نوایی می‌کشند از عشق طراران ما

این ابر چون یعقوب من وان گل چو یوسف در چمن
بشکفته روی یوسفان از اشک افشاران ما

یک قطره‌اش گوهر شود یک قطره‌اش عبهر شود
وز مال و نعمت پر شود کف‌های کف خاران ما...

"مولانا"

 

[SAN.SNI]

باران به بساط اول این سال ببارید
ابر این همه تأخیر که کرد از پی آن کرد

تا در نظرت باد صبا عذر بخواهد
هر جور که بر طرف چمن باد خزان کرد

گل مژده بازآمدنت در چمن انداخت
سلطان صبا پر زر مصریش دهان کرد

از دامن که تا به در شهر بساطی
از سبزه بگسترد و بر او لاله فشان کرد

شاید که زمین حله بپوشد که چو سعدی
پیرانه سرش دولت روی تو جوان کرد

"سعدی"

 

[SAN.SNI]

روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد

بلبل به زبان حال خود با گل زرد
فریاد همی‌کند که می‌باید خورد

"خیام"

 

[SAN.SNI]

تا گل از ابر آب حیوان یافت
گرد خود صد هزار دستان یافت

زره ابر گشت پیکان باز
جوشن آب زخم پیکان یافت

گل خندان چو برفکند نقاب
ابر را زار زار گریان یافت

"عطار"

 

[SAN.SNI]

هر زمان ابر از هوا نزلی دگر می‌افکند
هر نفس باغ از صبا زیبی دگر می‌آورد

ابر تر دامن برای خشک مغزان چمن
از بهشت عدن مروارید تر می‌آورد

هر کجا در زیر خاک تیره گنجی روشن است
دست ابرش پای کوبان باز بر می‌آورد

طعم شیر و شکر آید از لب طفلان باغ
زانکه آب از ابر شیر چون شکر می‌آورد

"عطار نیشابوری"

 

[SAN.SNI]

ابر است و اعتدال هوای خزانی است
ساقی بیا که وقت می‌ ارغوانی است

در زیر ابر ساغر خورشید شد نهان
روز قدح کشیدن و عیش نهانی است

ساقی بیا و جام می‌ مشکبو بیار
این دم که باد صبح به عنبر فشانی است

"وحشی بافقی"

 

[SAN.SNI]

دگر باره شد از تاراج بهمن
تهی از سبزه و گل راغ و گلشن

پریرویان ز طرف مرغزاران
همه یکباره بر چیدند دامن

خزان کرد آنچنان آشوب بر پای
که هنگام جدل شمشیر قارن

ز بس گردید هر دم تیره ابری
حجاب چهره خورشیدی روشن

هوا مسموم شد چون نیش کژدم
جهان تاریک شد چون چاه بیژن

به باغ افتاد عالم سوز برقی
به یک‌دم باغبان را سوخت خرمن

"َپروین اعتصامی "

 

[SAN.SNI]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با آن پوستین سرد نمناکش
باغ بی‌برگی، روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش

ساز او باران، سرودش باد
جامه‌اش شولای عریانی‌ست
ور جز اینش جامه‌ای باید،
بافته بس شعله زر تارِ پودش باد...

"مهدی اخوان ثالث"

 

[SAN.SNI]

«ــ اینک دریای ابرهاست…
اگر عشق نیست
هرگز هیچ آدمیزاده را
تاب سفری اینچنین
نیست!»

چنین گفتی
با لبانی که مدام
پنداری
نام گلی را
تکرار می‌کنند.

"احمد شاملو"

 

[SAN.SNI]

حالم خوب است
هنوز خواب می‌بینم ابری می‌آید
و مرا
تا سرآغازِ روییدن
بدرقه می‌کند

"سیدعلی صالحی "