شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید مزاری که با بناهای متعدد بارها قبل از آن با خاک یکسان شده بود، تا سال ۱۳۰۵ ناشناخته بود.ماجرا به بعد از جنگ جهانی اول برمی گردد. یعنی وقتی که شور و احساسات ملی در ایران بالا گرفته بود. آن زمان موجی به راه افتاد که برای قدرشناسی و قدر دانی از فردوسی و برای خدمات او به زبان فارسی و ایرانیان تاکید می کرد. ملکالشعرای بهار از شاعران ایرانی که به توس رفته بود و اوضاع مزار فردوسی را با سکویی بی سقف و دیوار بهجای بنای آصفالدوله دیده بود، در ۱۲۹۹ در هفتهنامهٔ نوبهار خود مقالهای در لزوم بنای آرامگاه نوشت.
دو سال بعد با تاسیس انجمن آثار ملی در سال ۱۳۰۱،...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.