- تاریخ ثبت‌نام
- 27/7/18
- ارسالی‌ها
- 1,383
- پسندها
- 25,450
- امتیازها
- 47,103
- مدال‌ها
- 54
- سن
- 20
سطح
28
- نویسنده موضوع
- #1
ابوالحسن علی بن محمد مُنجیکِ ترمذی شاعر ایرانی نیمه دوم سده چهارم هجری است. شعرهایش بیشتر جنبهٔ هزل و هجو دارند.
از مجمع الفضحا دربارهٔ او
مردی تیززبان، هزل‌آیین، تندطبع، زبان‌آور، بلیغ و نکته‌دان بود که کسی از تیر طعنش نرستی و از کمند هجوش نجستی، سینهٔ اهل کینه را به خدنگ هجا خستی و دست اهل زمان را به کمند هزل بستی.
منجیک شاعر دربار چغانیان بوده و برخی از امیران چغانی را مدح گفته‌است. او هم‌روزگار با طاهر چغانی (مرگ: ۳۸۱ ق) بوده‌است.
دربارهٔ چیرگی منجیک در سرودن هزل و هجو، سوزنی سمرقندی شاعر سدهٔ ششم هجری او را برترین نمونهٔ شاعرانی از این دست خوانده و خود را با او چنین سنجیده‌است:
از مجمع الفضحا دربارهٔ او
مردی تیززبان، هزل‌آیین، تندطبع، زبان‌آور، بلیغ و نکته‌دان بود که کسی از تیر طعنش نرستی و از کمند هجوش نجستی، سینهٔ اهل کینه را به خدنگ هجا خستی و دست اهل زمان را به کمند هزل بستی.
منجیک شاعر دربار چغانیان بوده و برخی از امیران چغانی را مدح گفته‌است. او هم‌روزگار با طاهر چغانی (مرگ: ۳۸۱ ق) بوده‌است.
دربارهٔ چیرگی منجیک در سرودن هزل و هجو، سوزنی سمرقندی شاعر سدهٔ ششم هجری او را برترین نمونهٔ شاعرانی از این دست خوانده و خود را با او چنین سنجیده‌است:
| من آن کسم که چو کردم به هجو گفتن رای | هزار منجیک... |