باکتری‌ها باکتری های تک سلولی

[جآنا]

باکتری‌ها یکی از قدیمی‌ترین اشکال زندگی در جهان هستند و تقریباً در همه جای طبیعت یافت می‌شوند. بسیاری از باکتری‌های رایج دارای پلاسمید هستند که مولکول‌های کوچک و حلقوی هستند و می‌توانند خود را تکثیر کنند و از کروموزوم باکتریایی جدا هستند. پلاسمیدها می‌توانند ژن‌هایی را در خود تکثیر کنند که قابلیت‌های جدیدی در باکتری ایجاد می‌کند که از آن‌ها می‌توان به مقاومت‌های دارویی اشاره کرد. باکتری‌ها غالباً از طریق فرآیندی به نام شکافت دوتایی تولید مثل می‌کنند که فرآیندی غیر جنسی است.

 

[جآنا]

با این حال، حدود 80 گونه مختلف می‌توانند با فرآیند جنسی و با تغییر شکل ژنتیکی تقسیم شوند. تغییر شکل یک فرآیند باکتریایی برای انتقال DNA از یک سلول به سلول دیگر است و ظاهراً نقش سازگاری برای ترمیم آسیب DNA در سلول گیرنده را نیز بر عهده دارد. علاوه بر این، پلاسمیدها می‌توانند از طریق استفاده از «پیلوس» (Pilus) در فرآیندی به عنوان «هم یوغی» (Conjugation) بین دو باکتری مبادله شوند. سیانوباکتری‌های فتوسنتز کننده موفق‌ترین باکتری‌ها هستند و با تولید اکسیژن، جو اولیه زمین را تغییر دادند.

 

[جآنا]

استروماتولیت‌ها، ساختارهایی متشکل از لایه‌های کربنات کلسیم و رسوبات به دام افتاده باقیمانده از سیانوباکتری‌ها و باکتری‌ها هستند. وجود استروماتولیت‌ها یک توضیح عالی در مورد توسعه سیانوباکتریوم است که در سراسر دوران باستان (4 میلیارد تا 2/5 میلیارد سال پیش)، پروتروزوئیک (2/5 میلیارد تا 540 میلیون سال پیش) و فنروزوئیک (540 میلیون سال پیش) وجود دارند. بیشتر استروماتولیت‌های فسیل شده جهان را می‌توان در استرالیای غربی یافت که قدمت برخی از آن‌ها به حدود 3430 میلیون سال قبل باز می‌گردد.

 

[جآنا]

پیری کلونال به طور طبیعی در باکتری‌ها رخ می‌دهد و ظاهراً به دلیل تجمع خساراتی است که حتی در صورت عدم وجود عوامل استرس‌زای خارجی نیز می‌تواند اتفاق بیفتد.
منبع: ویکی پدیا