تک سلولی‌ها یوکاریوت های تک سلولی کدامند؟

[جآنا]

یوکاریوت‌های تک سلولی دارای هسته تعریف شده، میتوکندری و سایر اندامک‌ها هستند و فیتوپلانکتون‌ها، برخی از آغازیان و زئوپلانکتون‌های تک یاخته را شامل می‌شوند. یوکاریوت‌های تک سلولی اکثریت گونه‌های زنده را تشکیل می‌دهند و انواع فتوسنتز کننده آن‌ها برای میلیاردها سال نقش مهمی در زنجیره غذایی کره زمین داشته‌اند. سلول‌های یوکاریوت جانداران پر سلولی نیز اندامک‌های متصل به غشا مانند میتوکندری، هسته و کلروپلاست دارند.

 

[جآنا]

سلول‌های پروکاریوت احتمالاً بین ۱/۴ تا ۲ میلیارد سال پیش به درون سلول‌های یوکاریوتی منتقل شده‌اند و این گام مهمی در تکامل آن‌ها بوده است. در مقابل پروکاریوت‌ها، یوکاریوت‌ها با استفاده از میتوز و میوز تولید مثل می‌کنند. به نظر می‌رسد رابطه جنسی یک ویژگی باستانی و ذاتی زندگی یوکاریوتی است. میوز یک روند جنسی واقعی است که امکان ترمیم آسیب‌های DNA و دامنه بیشتری از تنوع ژنتیکی را با ترکیب DNA والدین فراهم می‌کند.

 

[جآنا]

عملکردهای متابولیکی در یوکاریوت‌ها به دلیل اختصاصی بودن فرآیندهای مختلف در اندامک‌ها، دارای تخصص بیشتری هستند. تئوری اندوسیمبیوتیک معتقد است که میتوکندری و کلروپلاست منشأ باکتریایی دارند. هر دو اندامک حاوی مجموعه DNA خاص خود و دارای ریبوزوم‌های باکتریایی هستند. به احتمال زیاد میتوکندری‌های مدرن با توانایی انگلی برای ورود به سلول، گونه‌ای مشابه ریکتزیا بوده‌اند. با این حال، اگر باکتری‌ها قادر به تنفس باشند، در ازای انرژی و سم‌زدایی اکسیژن، به صورت انگلی در سلول یوکاریوت زندگی می‌کنند.