شعرکده خموش

[SETAYESH.MO]

اشعار فریدون مشیری
درد بی درمان شنیدی؟

حال من یعنی همین!

بی تو بودن، درد دارد!

می زند من را زمین

می زند بی تو مرا،

این خاطراتت روز و شب

درد پیگیر من است،

صعب العلاج یعنی همین!

 

[SETAYESH.MO]

مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی

 

[SETAYESH.MO]

به من نگو وقتی که رفتم صبور باش؛

به کسی که شنا نمی‌داند

نمی‌گویند در غرق‌شدن عجله نکن!

بی صدا برو و در را پشت سرت ببند

تا من صدای آن پرنده را نشنوم

که نمی‌داند یک نفر با رفتنش

می‌تواند یک شهر را از سکنه خالی کند.

تا تو به ایستگاه برسی

این خانه در سکوت غرق شده‌است.

 

[m.sina]

میتوان رشته این چنگ گسست
میتوان کاسه آن تار شکست
میتوتن فریاد داد
هان ای طبل گران
زین پس خاموش بمان
به چکاوک اما نتوان گفت مخوان

مشیری

 

[SETAYESH.MO]

لطفا این شعر را
آهسته بخوانید
رویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش
خواب رفته است شاعر

“رضا کاظمی”

 

[m.sina]

لطفا این شعر را
آهسته بخوانید
رویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش
خواب رفته است شاعر

“رضا کاظمی”

بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها
تا وا شود چو کاسه در پیش تو دهان‌ها

بر گیجگاه ما زن ای گیجی خردها
تا وارهد به گیجی این عقل ز امتحان‌ها

ناقوس تن شکستی ناموس عقل بشکن
مگذار کان مزور پیدا کند نشان‌ها

ور جادویی نماید بندد زبان مردم
تو چون عصای موسی بگشا برو زبان‌ها

عاشق خموش خوشتر دریا به جوش خوشتر
چون آینه‌ست خوشتر در خامشی بیان‌ها

مولانا

 

[SETAYESH.MO]

دلم تنگ می‌شود
گاهی برای
یک «دوستت دارم» ساده
دو «فنجان قهوه» داغ
سه «روز تعطیلی» در زمستان
چهار «خنده» بلند
و
پنج «انگشت» دوست داشتنی