شعرکده دلا بسوز

[SETAYESH.MO]

من آن ابرم که می‌خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد

دل تنگم غریب این در و دشت
نمی‌داند کجا سر می‌گذارد …

 

[SETAYESH.MO]

چه ابر تیره ای گرفته سینه تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا
نمی‌شود!

 

[SETAYESH.MO]

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

 

[SETAYESH.MO]

باز طوفان شب است
هول بر پنجره می کوبد مشت

شعله می لرزد در تنهایی
باد فانوس مرا خواهد کشت …؟

 

[SETAYESH.MO]

مرا هزار امید است و هر هزار تویی…
شروع شادی و پایان انتظار تویی …!

 

[m.sina]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

 

[SETAYESH.MO]

دیگر منتظر کسی نیستم
هر که آمد
ستاره از رویاهایم دزدید
هر که آمد
سفیدی از کبوترانم چید
هر که آمد
لبخند از لب‌هایم برید
منتظر کسی نیستم
از سر خستگی
در این ایستگاه نشسته‌ام!

رسول یونان

 

[SETAYESH.MO]

چه جالب است
ناز را می کشیم
آه را می کشیم
انتظار را می کشیم
فریاد را می کشیم
درد را می کشیم

ولی بعد از این همه سال …
آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم
دست بکشیم
از هر آنچه که آزارمان می دهد

 

[SETAYESH.MO]

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد
آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

دیدی که مرا هیچ‌کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد
مولانا