چالش به عنوان یه نوجوون، افسردگی رو چطوری توصیف می‌کنی؟

[Emmett]

عنوان بحثمون از اسم تاپیک مشخصه!
خب؛ چطوری توصیف می‌کنی؟:)

 

[رایکا]

نوجوون نیستم .. به عنوان یه جوان توصیفش میکنم ..
جدال بین مغز و جسمی که مغز درونش پر از ایده های نو و جدیده برای انجام دادن ولی جسم باهاش یاری نمیکنه و در اخر تو میمونی و کنج اتاقت و ساعت ها بی دلیل یکجا نشینی ..
نا امیدی مطلق ..
احساس تعلق نداشتن به این زندگی و کره خاکی ..

 

[چیچک]

فکر کنم سه سال پیش نوجوون بودم
گذشته ...ولی خب افسردگی ای که درک‌کردم اینطور بود که ارزشا برای آدم کمرنگ‌و کمرنگ تر میشن زیباییا دیگه جلوه ندارن ...توجه به محیط کم میشه...فکر پر از دغدغه و تشویشو دوگانگی و... ... آینده نامعلوم و ترسناکه و آدم مدام از گذشته فراریه ...افسردگی ای که موندگار بشه و ریشه بدوونه مثل پیچک می پیچه دورت و کم کم تبدیلت میکنه به مومیایی از جنس بی تفاوتی، غم، تنبلی، بی انگیزگی و بی هدفی... و به نظرم اسم دیگه افسردگی مرگ فرسایشیه
...

 

[Reyhane_j]

خیلی کوتاه بخوام بگم ...
خنده های بلند اما بی روح :)

 

[Negar.Dayani]

یه شادی بی انتها، یه خوشحالی پوچ
تو خوشحالی اما پوچی، در همه شرایط در حال خنده‌ای اما سختته...

 

[Kuhiyar]

خسته شدن از دنیا و ادماش.

 

[Kuhiyar]

افسردگی ...
شاید اینکه حتی دوسنداشته باشی با عزیزانت باشی.
حتی بودن در کنار عزیزانت بهت ارامش نده.
شاید افسردگی ، گم کردن ارامش در یه سیاره دیگ.

 

[Mahtab Rezayat]

عنوان بحثمون از اسم تاپیک مشخصه!
خب؛ چطوری توصیف می‌کنی؟:)

احساس ناامیدی و گم شدن. گاهی وقتا حس می‌کنی نبودنت می‌تونه بیشتر کمک‌کننده و مفید باشه.
همچنین این احساس درحالیه که گاها تو می‌دونی تفکراتت درمورد بعضی چیزا اشتباهه ولی نمی‌تونی تغییرشون بدی یا حداقل دیگه بهشون فکر نکنی!

 

[BlaCkfloWeR]

*اگه برای امثال من بگیم جوون بهتره!
احساسپوچی و بی‌ارزشی و تنهایی از درونت که باعث میشه فقط بخوای از ریتم یک‌نواخت و خسته‌کننده‌ای که ازش متنفری در بیای اما ممکن نیست،
از لحاظ روحی دوست داری تمام افکار توی سرت رو بریزی بیرون ولی نمیشه و این روند اون‌قدر ادامه پیدا می‌کنه که کل وجودت بشه حرف‌ها و افکار گفته نشده تا اینکه سعی کنی از راه دیگه‌ای برای بیرون ریختن احساساتت استفاده کنی
*مثل گریه، نوشتن و...
و در آخر، احساس کنی در حال لمس کردن مرگی...

 

[رایحه سادات]

افسردگی شاخ و دم نداره...
وقتی که حس میکنی واسه همه بی‌ارزشی، حس میکنی که یه آدم به‌دردنخوری، حس می‌کنی که واقعا تنهایی؛ تهِ افسردگیه