تاریخ جهان هومبابا از نخستین شاهان ایلام

[نیلوفر عظیمی]

هومبه به، (به انگلیسی: Humbaba) یا در بعضی نسخ خومبه به (به انگلیسی: Xumbaba) که تلفظ قدیمی ترش هو وه وه (بهانگلیسی: Huvava) است، در اساطیر اکدی، غولی مخوف و کهنسال و مخلوق شمش(ایزد) خدای خورشید بود. خومبه به نگهبان جنگلسدر خدایان بود و به علت گناهان فراوان به دستور شمش (ایزد) و به دست گیل گمش و انکیدو کشته شد.

 

[نیلوفر عظیمی]

در حماسهٔ گیل گمش، خومبه به موجودی هراسناک است و خدایان او را چنین آفریده‌اند تا آدمیان را از نزدیک شدن به جنگل سدر خدایان بترساند.

خومبه به موجودی با پنجه‌هایی مثل شیر، پاهایی با چنگال‌های کرکس، شاخ‌های گاو نر و تنی پوشیده از فلس‌های مفرغ توصیف می‌شود که در انتهای دمش سر ماری و آلت اش نیز ماری زهرناک است و تیر و نیزه بر فلس‌های مفرغی اش کارگر نیست.

انکیدو، خومبه به را چنین توصیف می‌کند:

«خومبه به فریادش غریو طوفان بزرگ است، دهانش آتش است و دَمش مرگ.»

«او زورمندی سخت است، هیچ‌گاه نمی‌خسبد. خومبه به را ور خدا زورمندی بخشیده‌است و ادد غریو تندروارش، انلیل اش هفت خوف موهبت فرموده تا از دست ناخوردگی جنگل سدر بنان اش خاطر آسوده باشد.»

 

[نیلوفر عظیمی]

خومبه به که تنها وظیفه داشت آدمیان را از ورود به جنگل خدایان بازدارد، شروع به کشتن کسانی کرد که به جنگل نزدیک می‌شدند. همچنین او از مرز خویش پا فراتر نهاد. از جنگل به دشت می‌آمد تا آدمیان را برماند.

به همین دلیل، شمش، خدای آفتاب، به گیل گمش گفت: «با یار خود برخیز تا با خومبه به پیکار کنی… خومبه به در امان من گناهان بسیار کرده‌است. به راه افتید و او را به خون درکشید.» از این رو گیل گمش با یاری انکیدو به جنگل خدایان می‌روند تا او را بکشند.

گیل گمش با تبرزین به خومبه به ضربه‌ای می‌زند و خومبه به، زخمی، می‌افتد. خومبه به از گیل گمش طلب بخشش می‌کند، اما انکید و گیلگمش را متقاعد به کشتن او می‌کند. خومبه به، تلاشی برای گریختن می‌کند، اما گیل گمش سرش را از پشت می‌برد.

سپس پیکرش را به صحرا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.