درباره نمايش «شيطونی» به نويسندگی و کارگردانی مهدی کوشکی

[☆^دوستدار_زندگی^☆]

به گزارش شرق، مهم‌ترين ويژگي اجراي شيطوني، ژانري است که نمايش و متن بر آن سوار هستند. ژانري که در سينما مرسوم و معمول است و در تئاتر پرداختن به آن را دست‌کم در نمايش ايراني نديده بوديم. ژانر اسلشر که اجرائي‌کردنش در سينما با توجه به امکانات سينماتوگرافيک ممکن است، اما اجراي آن در تئاتر به دليل محدوديت مکاني، ناممکن به نظر می‌رسد. در سينما اين دوربين است که با جابه‌جاشدن، مکان‌هاي جديدي را در قاب خويش مي‌گنجاند؛ اما در تئاتر جابه‌جاکردن صحنه امکان‌پذير نيست، صحنه ثابت است و نمي‌توان به اين راحتي مکانيت آن را تغيير داد، مگر با استطاعت از استعاره و نشانه‌هاي صحنه‌اي؛ و همين لحظه است که در اين اجرا نقطه حرکت تئاتريکال نمايش مي‌شود.



چرا‌که به جاي حرکت و جابه‌جايي مکان، تعويض و تحرک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.