نماد همه ملت ها | طاووس

[پرینز نوچی]

#طاووس پرنده ایست که تقریبا در همۀ فرهنگ ها، افسانه و اسطوره هایی برانگیخته است. گذشته از صدای بسیار جالب طاووس، رنگ آبی و سبزآبی پرهای او نوعی زیبایی و هراس را باهم در بیننده القا می کند. در بین این پرهای پر زرق و برق زیبا می توان تصویر چشم هایی را تجسم کرد که می تواند نماد خرد و هوشیاری باشد. آبی چشمگیر سر و گردن وتاج طاووس شکوهی بسیار جذاب به او می بخشد. شاید به همین دلیل در بسیاری خانواده های سلطنتی لباسهایی با رنگ های آبی پرطاووسی می پوشند. از بین همۀ پرندگان طاووس بیشتربه توصیف سنتی ققنوس شباهت دارد. ققنوس پرندۀ افسانه ای رستاخیز است که در آتش زندگی قربانی...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

طاووس با دیدن ابر یا شنیدن صدای رعد شاد می شود و می رقصد. ارسطو آورده که طاووس و خروس “پرندۀ پارسی” نام دارد. در نمایشنامه ای از اریستوفانس اشاره شده که یک سفیر پارسی با خود طاووس هایی را بعنوان پیشکش آورده بوده است. هر چند گفته می شود یونانیان طاووس را پس ازاینکه اسکندر هند را فتح کرد و در بازگشت، این پرنده را با خود آورد، شناختند و به سرعت این پرنده را به معبد پانتئون اضافه کردند؛ ولی این داستان با برخی منابع دیگر که می گوید طاووس در قرن پنجم و قبل ازاسکندر در پارس و بابل وجود داشته است مغایر است. باری، گفته می شود، اسکندر برای کسانی که طاووس هندی را می کشتند جریمۀ سنگینی تعیین کرده بود. نقش طاووس بر سکه های یونانی، نیز، آمده است.​

 

[پرینز نوچی]

در میان شاعران پارسی گوی ایران داستانهای طاووس با پاهای او که به نظر این شاعران زشت است گره خورده است. معروف است هر وقت پاهای طاووس جلب توجه می کند و پرنده متوجه این توجه می شود آواز سر می دهد.شاعران پارسی گوی در بارۀ طاووس اشعاری دارند.​

طاووس را نقش و نگاری که هست خلق

تحسین کنند و او خجل ز پای خویش (سعدی)

پای مبین پایۀ طاووس بین

جیفه مبین کرکس کاووس بین (خواجوی کرمانی)

چو طاووسی عقابی باز بسته

تذروی بر لب کوثر نشسته (نظامی گنجوی)

دشمن طاووس آمد پر او

ای بسی شه را بکشته فر او (مولانا)

 

[پرینز نوچی]

این شعرها اشاره به غروری می کنند که به واسطۀ بهره مندی از زیبایی گریبان انسان را می گیرد و او را از بهشت دور می کند. از تناقض بین زیبایی پر و زشتی پاهای این پرنده مفاهیم عرفانی بسیاری ایجاد شده است. مشابه این برداشت ها را در فیزیولوگوس (Physiologus) – کتاب شرح حیوانات، پرندگاه و موجودات افسانه ای که به زبان یونانیست و نویسنده آن نا شناس است – می توان دید. در این کتاب آمده است طاووس با دیدن پاهای خود و مشاهدۀ اینکه پاهای زشتش با زیبایی اش همخوانی ندارد، فریاد بر می کشد. از این مضمون در قرون وسطی اینگونه بهره برداری می شد که انسان مسیحی باید از غرور دوری کند و خوارِ گناهان خویش باشد. در افسانه ای در قرون وسطی گفته اند وقتی طاووس زشتی پاهایش را دید با فریادی که کشید زیبایی اش را از...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

در کیش مسیحی طاووس شکوهی دوباره پیدا می کند و نماد رستاخیز است. از آنجا که هرسال پرهای این پرنده می ریزد و پرهای جدید جایگزین پرهای قدیمی می شود، از نگاه مسیحیان طاووس سمبل معاد و تجدید حیات است. در اساطیر مسیحی باوردارند طاووس از خوردن میوۀ ممنوعه خودداری کرد و به همین دلیل پاداشی به او داده شد که گوشتش هرگز نپوسد.
برجسته ترین ویژگی طاووس پرها و شکل غوطه خوردن او در هوا و صدای عجیب و غریب اوست. صدای طاووس به نوعی کیفیت خنده دار دارد، گویی طاووس یادآوری می کند که به برخی مشکلات زندگی بخندیم.
هنوز نمونه هایی از نگارۀ این پرنده در سردابه های رومی مانده است. در بسیاری نگاره های قرون وسطی نیز بال فرشتگان پر طاووس است.آگوستین قدیس آورده که گوشت طاووس فاسد نشدنی ست. شاید برای همین این...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

در رامایانا، حماسۀ ملی هند، آمده که : چون ایزدان خود را به شکل حیوانی بدل کردند؛ تا از دیو #راوانا ، #ایندرا ، ایزد تندر،باران و جنگ بگریزند؛ خود را به شکل طاووس در آوردند. در هند جنبۀ مارکشی طاووس باعث این باور شد که زرداب و خون طاووس پادزهر است. اگر پرش را بسوزانند، کینه و دشمنی دور می شود. در پنجاب برای کسانی که مار آنها را گزیده، پر طاووس آتش می زنند و به مسافران توصیه می شود که پر طاووس با خود داشته باشند تا ما رآنها را نگزد. هندوها ومسلمانان باور داشتند پر طاووس شر، به ویژه ارواح شریر را دورمی کند. افراد وابسته به دربار چتر هایی حمل می کردند که از پر طاووس درست شده بود، این چترها را در مواقع مهم بالای سر پیشوای روحانی هم می گرفتند. در...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

هرچند اشارۀ عهد عتیق به میمون ها و طاووس ها که نزد سلیمان گسیل شدند (کتاب پادشاهان) را نمی توان جدی گرفت چون ترجمه اش حدسی ست، ولی به هرحال می دانیم که در بابِل هم طاووس را نگه داری می کردند و پرورش می دادند. شماری از ایزدان سوار طاووس تصویر شده اند از جمله در هند، #برهما و همسرش #سَرَسوَتی (Sarasvati)، در هندوچین ایزد جنگاور #سکاندا (Skanda)، و درژاپن #کوجاکو_میو ، یا #ماهامایوری (Kujaku-myoo /Mahamayuri) که باران آور و در برابر فاجعه محافظ است.
رومی ها هم طاووس را خیلی دوست داشتند، اما نه فقط برای دم پر زرق و برق و زیبایش که به خاطر طعم خوب گوشت این پرنده که بیشتر مورد علاقۀ ثروتمندان...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.