مانگا مانگا | Blue Period

[زهرا؛]

در زمانه‌ای که مانگاهای پرزرق و برق و اکشنی مانند Attack on Titan، چین‌ساو من (Chainsaw Man) و Demon Slayer انتشار می‌یابند و انبوه مخاطبان و توجه‌ها را به خود جلب می‌کنند، کمتر اثری در این مدیا پیدا می‌شود که به دنبال زرق و برقِ ژانرهای اکشن و شونن (Shounen) نباشد و داستان خود را در جهانی واقعی و با استفاده از عناصر همین دنیا روایت کند. حتی اگر یک‌سری آثار پای خود را از قلمروی شونن و اکشن خارج کنند و خواستار روایت داستان بدون استفاده از این دو اِلِمان محبوب باشند، به سراغ داستان‌هایی با ژانرهای کمدی، عاشقانه و شوجو (Shoujo) می‌روند و به آثاری نظیر Kaguya-Sama: Love is War و Komi-san Can’t Communicate و The Quintessential Quintuplets بدل می‌شوند. با وجود اینکه این آثار در جهان واقعی رخ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرا؛]

مانگای Blue Period یا دوره‌ی آبی (این نام به یکی از چهار دوره‌ی فعالیت پیکاسو در زمینه‌ی هنر اشاره دارد که در آن، پیکاسو بیشتر از طیف رنگ آبی در آثارش استفاده می‌کرد.) درباره‌ی نوجوانی شانزده ساله به نام «یاتورا یاگوچی» است. پسری خوش‌قیافه، مودب و سخت‌کوش که نمرات خوبی را در تمامی درس‌هایش می‌گیرد. یاتورا یاگوچی از نظر اجتماعی نیز موفق است و دوستان نسبتاً زیادی دارد. اما چیزی یاتورا را اذیت می‌کند. او خود واقعی‌اش نیست و در مقابل دیگران ادا درمی‌آورد. کارهایی را که خودش دوست ندارد انجام می‌دهد (مانند سیگار کشیدن در مقابل دیگران یا خوشحالی کردن پس از به ثمر رسیدن گل در فوتبال)، تا از نظر دیگران خوب به‌نظر برسد و مورد ستایش آن‌ها قرار بگیرد. حتی دوستانی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرا؛]

داستان به‌ظاهر ساده، تکراری و فاقد عمق است و شاید تنها موردی که در نگاه اول جذاب به‌نظر برسد، مشکلات واقعیِ شخصیت اصلیِ داستان، یاتورا است. ولی وقتی ۲ یا ۳ چپتر از داستان پیش می‌رود و مخاطب با طرز فکر خاص، جذاب و متفاوت یاتورا آشنا می‌شود، متوجه عمق زیاد داستان شده و خواندن هر چپتر، دری جدید را به روی او باز می‌کند. این داستان، به روش‌های مستقیم (مونولوگ‌های فراوان یاتورا) و غیرمستقیم (واکنش و سخنان یاتورا و دیگر شخصیت‌های داستان به یکدیگر)، سعی می‌کند خواننده را با هدف زندگی آشنا کرده و به او نحوه‌ی درست زندگی کردن را بیاموزد و به او بگوید در زندگی، هیچ چیزی مهم‌تر از این نیست که انسان خودِ واقعی‌اش را بروز بدهد، به کاری که علاقه‌مند است مشغول بشود و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرا؛]

یا مثلاً کاراکترِ به‌ظاهر کم‌اهمیتی مانند «کویگاکوبو» در نگاه اول، با آن ظاهر گول‌زننده‌ و فیزیک بدنی‌اش، ذهن شما را به این سمت سوق می‌دهد که او آدمی خشن یا حداقل بی‌احساس است. ولی وقتی به‌طور کامل با او آشنا می‌شوید، می‌فهمید که او تمثیلی از وجود اکثر ماهاست؛ کسی که جرئت آن را نداشت به دنبال علاقه‌ی واقعی خودش برود و از ترس شکست خوردن در آن، یا قضاوت‌های جامعه درباره‌ی او، دست از آرزوهایش کشیده است. ولی حال، با دیدن یاتورا که با تمام توان می‌خواهد به آرزوهایش برسد، به خود می‌آید و به دنبال علاقه‌اش می‌رود و به این باور می‌رسد که هنوز دیر نشده است، باوری که خیلی از انسان‌ها، هرگز به آن نمی‌رسند. مانگاکا با نشان دادن چنین صحنه‌هایی در این اثر، می‌خواهد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرا؛]

در وصف طراحیِ دو بخشیِ این اثر، بدون هیچگونه زیاده‌گویی و اغراق، باید کلمه‌ی شاهکار را به‌کار برد. از آنجایی که این مانگا درباره‌ی هنر است، مانگاکا برای آن کم نمی‌گذارد و تمام سعی خود را می‌کند در تک‌تکِ پنل‌های داستان بهترین عملکرد خود را به نمایش بگذارد. علاوه بر آن، اکثر تابلوهایی که شخصیت‌های خیالی داستان در طول آن می‌کشند، آثاری واقعی هستند که توسط هنرمندان واقعی کشیده شده‌اند. مانگاکا برای استفاده از آن‌ها در اثرش از خالقینِ اصلیشان اجازه گرفته (امری که تاحدی طاقت‌فرسا بوده و نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی وافر خالقِ این اثر و دستیارانش به مخلوقشان است.) و با اجازه از آن‌ها، این مانگا را به یک اثر هنری تمام عیار از لحاظ طراحی بدل می‌کند.

مانگای Blue...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.