- ارسالیها
- 103
- پسندها
- 549
- امتیازها
- 2,803
- مدالها
- 5
- نویسنده موضوع
- #1
این شعر با احترام تقدیم میشود به روشن دلان برای تمام سالهایی که ندیده اند :
آنها
در مسابقه
دیدن دنیا
چشم ندارند..
تنها دل دارند..
صدای دنیا را
دل فریب تر
میشنوند ..
دنیا را
با لمس
زیبا میبینند ..
و چهره زشتش را
با چشم نمیبینند..
دنیا با چهره زشتش
در تاریکی برایشان
ترسناک نیست !!
هر چه دنیا را
بیشتر ببینیم
زشت تر میشود..
آنها با چشم دل
همه چیز را میبینند
و چراغ دلشان روشن ست ..
آنها
انگار
در اسارت
دنیایند..
چشمبند دارند
و امیدشان به بو
و لمس و شنود ست..
آنها
سراب دنیا را ..
هزار چهره
و هزارتوی دنیا را
نمیبینند..
آنها
زبان تاریکی را
خوب بلدند..
و استاد چشم بندی اند..
با عصای سفید
گامهای خود را
رصد میکنند ..
و
به چشم انداز...
آنها
در مسابقه
دیدن دنیا
چشم ندارند..
تنها دل دارند..
صدای دنیا را
دل فریب تر
میشنوند ..
دنیا را
با لمس
زیبا میبینند ..
و چهره زشتش را
با چشم نمیبینند..
دنیا با چهره زشتش
در تاریکی برایشان
ترسناک نیست !!
هر چه دنیا را
بیشتر ببینیم
زشت تر میشود..
آنها با چشم دل
همه چیز را میبینند
و چراغ دلشان روشن ست ..
آنها
انگار
در اسارت
دنیایند..
چشمبند دارند
و امیدشان به بو
و لمس و شنود ست..
آنها
سراب دنیا را ..
هزار چهره
و هزارتوی دنیا را
نمیبینند..
آنها
زبان تاریکی را
خوب بلدند..
و استاد چشم بندی اند..
با عصای سفید
گامهای خود را
رصد میکنند ..
و
به چشم انداز...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.