تاریخ ایران زبان بلخی

[ستآیش]

زبان بلخی یا باختری (یا آریائو، اریو)؛ که در سده‌های یکم تا نهم میلادی در سرزمین باستانی بلخ، پیش از گسترش زبان فارسی در شمال ایالت خراسان باستان (افغانستان کنونی) کنونی رایج بود. تا سال ۱۹۵۷ اثری از زبان بلخی در دست نبود. در این سال باستان‌شناسان فرانسوی کامیاب شدند نوشتاری را در سرخ کوتل (واقع در بغلان) از این زبان به دست آورند. این کتیبه از زیارت است که به دستور کانیشکا (سال جلوس ۱۲۰ یا ۱۲۵میلادی) پادشاه بزرگ کوشانی ساخته شده‌است. این کتیبه با الفبای تخاری در ۲۵ سطر نوشته شده. باختری ارتباط نزدیکی با سغدی و خوارزمی، نسبت به سکایی دارد.
زبان بلخی از زبان‌های ایرانی شرقی واز شاخهٔ شمال شرقی بود که مردم باختر یا تخارستان در دوره‌های کوشانیان و هپتالیان بدان سخن می‌گفتند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.