ابومنصور عُماره پسر محمد مروزی معروف به
عُمارهٔ مروزی شاعر ایرانی است که در سده چهارم هجری و پایان فرمان‌روایی سامانیان می‌زیست. وی دو بیت شعر در سوگ منتصر سامانی که در ۳۹۵ (هجری) به دست عربی بیابان‌نشین کشته شد سروده‌است و نیز مدح‌کننده محمود غزنوی بوده. مرگ این شاعر تا پیش از مرگ شیخ ابوسعید ابوالخیر در ۴۴۰ (هجری) بوده‌است. شعر زیر در سوگ امیر منتصر از اوست:
| از خون او چو روی زمین لعل‌فام شد | | روی وفا سیه شد و چهر امید زرد |
| تیغش بخواست خورد همی خون مرگ را | | مرگ از نهیب خویش مر آن شاه را بخورد |
ابوسعید ابوالخیر و عُماره مروزی
در
اسرارالتوحید آمده‌است که...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
