مسعودی مروزی (مَ وَ) شاعر اواخر سدهٔ سوم و اوایل سدهٔ چهارم هجری است که اطلاعات زیادی از او در دست نیست.[۱] او نخستین کسی بود که در زبان فارسی، شاهنامه‌ای منظوم سروده‌است.[۲] نخستین کسی که از شاهنامه او نام می‌برد، مطهر بن طاهر مَقدِسی است. او در کتاب
البدء و التاریخ ضمن یاد کردن از پادشاهان ایران، دو بار از مسعودی و کتابش نام می‌برد. بار نخست در شرح پادشاهی کیومرث از قول شاهنامه مسعودی می‌نویسد:
| نخستین کیومرث آمذ به شاهی | | کرفتش به کیتی درون پیشگاهی |
| چو سی سالی به کیتی باذشا بوذ | | کی فرمانش به هر جایی روا بوذ |
و بار دوم در پایان سرگذشت پادشاهان ایران، می‌نویسد که مسعودی سروده‌است...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
